The Importance of Being Earnest

Vooruitgang geboekt… Weet jij nog wat je gedaan hebt op woensdag 26 november 1958? Tussen 15u en 18u? Ik wel. Ik zat in het pand op de hoek van de Naamsestraat met de Sint-Michielsstraat – ‘Nothing Really Ends’ van dEUS : zacht briesje door mijn hoofd- , in de schaduw van de Boom van het Groot Verdriet, in de Standaard Boekhandel. Er was een signeersessie aan de gang. Lange rijen. Achter het tafeltje zat een man in zwart pak. Zijn ogen nauwelijks te zien. Blinkende brilglazen. King of cool. Met een hoed op. Hij leek op Blixa Bargeld. Wellicht  immiteert hij hem. Claes, want over hem ging het, Ernest Claes, de  grote katholieke volksschrijver, rookte constant fijne sigaartjes. Ernest Claes net als Roy Orbison en Johnny Cash altijd in het zwart. Gothic zou ik niet durven zeggen. De Vlaamse Reus had de looks van Sinterklaas en de missionaris. Een kruising in de statiestraat… 

Ter gelegenheid van het verschijnen van zijn nieuw succesboek, Leuven, o dagen, schone dagen!,  hield de auteur, “die nog altijd een even grote vriend is van de studenten en van de Leuvenaars“(zo had het in de krant van oma en opa aangekondigd gestaan) , vlak na de Antwerpse boekenbeurs, een promo-tournee.  In zijn boek “over Leuven, Laven, Cafébazen en Diensterjes” maakt de sterauteur gewag van gargantueske zuippartijen in stamkroeg de “Salvator”. Die bevond zich op het nummer 37 van de in 1837 aangelegde Statiestraat… 25 augustus 1914 is bepalend geweest voor het uitzicht van de straat. Rond 20uur ontstond aan het station een schietpartij. Niets nieuws onder de zon. Nothing really ends. Een handgemeen om een Louvanaise? Opgezet spel? Een voorsmaakje van de Reichtstagbrand? Of gewoon te warm geweest die dag? De vijandelijke troepen veranderden in een zwerm horzels. Vanaf dat moment beschouwden de Duitsers de Leuvenaars als franc-tireurs. Wilde schutters, dolle schutters. Zootje ongeregeld. die de invallende troepen proberen schade toe te brengen. Speldenprikken, eigenlijk. Er werd gezegd dat er massavernietigingswapens aanwezig waren. Securitate snipers Boekarest, december1989, Sader City, Bagdad, 2005. Heel even ligt het allemaal aan de Dijle. Stella-guerrilla. Het begrip stamt uit de Frans-Duitse Oorlog van 1870-1871, toen Franse geïsolleerde burgers actie ondernamen tegen de Duitse indringers… Voor het jagen van hazen heeft men een vergunning nodig. Op franc-tireurs waren de internationale overeenkomsten over de behandeling van krijgsgevangenen niet van toepassing. De hotels waar Duitsers ingekwartierd waren werden verlaten en in brand gestoken. Was het een uit de hand gelopen caféruzie? Op het stationsplein werden stante pede 29 mensen gefusilleerd. Achteraf werd het omgedoopt tot Martelarenplein. De paranoia kreeg vrij spel. Een orgie van geweld. Apocalyps Now en Spaanse Furie in Leuven. Tussen de stationsbuurt en het hart van de stad. In de Diestsestraat, in de Justus Lipsiusstraat, de Parijsstraat en op de Oude Markt werden tientallen huizen met fosfortabletten in brand gestoken. Het werd iedereen verboden de branden te blussen. Dit stadje moest branden… De zwaar gehavende Statiestraat werd achteraf omgedoopt tot Bondgenotenlaan… Statiestraat 37. Het is bij benaderig niet aan te geven welk pand dat is. Bontgenotenlaan: Op de gevels een palimsest van huisnummers. Werd er op dezelfde manier geteld?

Papier is geduldig, sprak ik die woensdag in 1958 tot mijn lieve ouders. Zij hadden een slagerij. Waren heel blij met mij. Ik voelde dat ik hun iets heel belangrijks  te melden had. In hun nog jonge leden waren ze tot dan toe nog maar alleen in contact gekomen met papier uit de zaak. Drie soorten. Vetvrij inpakpapier. (Ik gebruikte het om te calqueren: tekeningen natrekken door het doorschijnend papier). Oud-rose inpakpapier (typerend voor de vleesverwerkende kleinhandel uit die dagen). Ook kon het gebeuren dat verschillende pakjes samen gehouden werden door krantenpapier… Het is een countdown. Op 47 de Sleghte. Slechts bij benaderig kan ik gissen waar nr. 37 geweest is. Of het is een spookhuis. Wind steekt op… Het hoekje omgaan betekent dat men de weg kwijt raakt.