DE RELATIVITEITSTHEORIE

Ik voel me (als een dief in de nacht) al helemaal op zijn zondags!

Tortelduifjes na Valentijn

Er was eens een klein dichtertje … Elke dag werd hij kleiner … En zo gaat het altijd  verder. Op een dag zal hij helemaal verdwenen zijn.  Dat dichtertje, wie is er nu zo zot zijn boterham te willen verdienen als dichter? Tenzij je van plan bent drastisch te vermageren, af te slanken zoals een bedrijf, of het continent; je wil een extreme make-over: hongerkunstenaar worden. Wel, dàt dichtertje had tijdens één van zijn zwerftochten -en dan nog maar van heel ver van de zijlijn af- geschreven over de nobele kunst van het voetbal, of er verschenen para’s voor de deur van de voetbalvoorzitters. Op de televisie waren beelden te zien van spectaculaire invallen bij topspelers. Tactische bewegingen – getuigden van strategie! Allemaal zaken waar hij als dichtertje geen snars van begreep. Het had te maken met LuxLeaks, SwissLeaks… Volgens hem was het continent zo lek als een mandje. Elk landje zijn mandje. Het continent incontinent… Hij wou zich beter informeren. Met de wereld permanent in contact staan. Een smartphone kopen dus.

Met die doelstelling trok hij op een ochtend die nog grijzer was dan de mensen naar de hoofdstraat van Dijlstad.  Op de hoek met de Neerstraat -een heer die stijgt en een heer die daalt! – werd hij ontvangen door een jongeman, uiterst vriendelijk en aimabel, getraind in de  omgang met hopeloze cyberanalfabeten.

Dichtertje werd om de oren geslagen met toverformules over abonnementen, modellen en modules. Dichtertje voelde zich ter plekke veranderen in zo’n supersonisch speeltje, testte meteen zijn camerafunctie, zoomde in op een verschijning achter de toonbank.  Nanoseconden later troonden gouden haren en een wit, glanzend hitsig hesje haar om het perfecte lijfje gegoten, hem mee naar een andere matrix.

“Mona Lisa Overdrive” labelde hij haar.

Hidden persuaders, dacht hij. Wanhopig probeerde hij bij het gesprek te blijven. In zo’n informatiestroom is het zwemmen of verzuipen.

Ze zat met een probleem, zei zij, en het zat dààr: in die doos. Een duif! Het arme diertje was gewond. Ze vroeg waar ze met haar duif naartoe kon.

Hij was er als de kippen bij, en zei: “Bel Veeweyde.”

Het meisje ging met de duif in de doos naar buiten. De duivensport draait helemaal om passie, drama en romantiek, en vuile trucks. Men probeert de prestaties van onze gevleugelde vriendjes op te drijven door emotionele chantage.  Men speelt op weduwschap: de doffer wordt in de week van de duivin gescheiden; begeeft zich zodra hij gelost wordt vliegensvlug naar zijn duivin…

Op het trottoir ontstond een volkstoeloop … De duivensport heeft veel van haar pluimen verloren, een opdoffer gekregen. Dichtertje herinnerde zich hoe op tv Pol Jacquemyns urenlang over duiven kon melken.  De skyline van trotse steden zoals Kessel-Lo werd getekend door duivenkoten. Nu telt Kessel-Lo nog twee duivenmelkers.

Het leek een goocheltruck. De duif vloog weg… Al vroeg kwam de mens tot het inzicht dat de duif perfect bruikbaar was om berichten te versturen. Vanuit Darwinistisch perspectief is de duif dus de voorloper van de sms.

Het dichtertje keek naar het papier in zijn hand. Het contract voor zijn smartphone.

 

Didi de Paris

JOURNAL CHANTÉ

Met grote vreugde meldt eendrachtig de redactie (die weer opgedoken en voltallig is) van de Didi-de-Paris-Krant™, de geboorte van een gloednieuwe editie van het JOURNAL CHANTÉ ! O.l.v. Kapelmeister Alain Louie (hij heeft weer iets vuils van gemaakt, Alain Louie, van de bellettrie van Didi (De Paris)

http://soundcloud.com/alain-louie/zoete-waters 

ONTROER & OPROER V

Jeannine Dekeukeleire: “vier edities op één dag, is dat niet een beetje teveel van het goede?”

ONTROER & OPROER IV

De CEO van De Didi-de-Paris-Krant™ keek Jeannine Dekeukeleire diep in haar groene ogen en zei: Hoe kunnen weMathijs Van de Sande (onze new yorkse correspondent) (hij zit daar voor een half jaar)(op kosten van De Didi-de-Paris-Krant™) ervan overtuigen dat een vermelding in onze krant wel degelijk iets uithaalt?

http://www.nrc.nl/nieuws/2015/02/26/bussemaker-praat-vanmiddag-met-actievoerende-studenten-uva/?utm_source=email&utm_campaign=nieuwsbrief-20150226&utm_content=Binnenland&utm_term=hoofdartikel

ONTROER & OPROER III

De CEO van De Didi-de-Paris-Krant™
meldt: gedraag je altijd als een superheld!

ONTROER & OPROER II

David versus Golliath. De CEO van De Didi-de-Paris-Krant™meldt:
niet alleen Kessel-Lo is een broeihaard van revolutionair geweld!

https://daviddessers.wordpress.com/2015/02/26/uplace-versus-de-stad/

ONTROER & OPROER I

Om met de deur in huis te vallen. De CEO van De Didi-de-Paris krant meldt:
niet alleen Kessel-Lo is een broeihaard van revolutionair geweld!

http://www.standaard.be/cnt/dmf20150226_01549988?_section=60221602&utm_source=standaard&utm_medium=newsletter&utm_campaign=ochtendupdate&M_BT=81094722548&adh_i=5b1d06ea23616719ea206734f2fafd26

EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA

De voltallige redactie van de Didi-de-Paris-Krant™ (is weer opgedoken) en meldt: EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA EXTRA

De wonderlijke avonturen van Leopold I

De Didi-de-Paris-Krant™ (hartsrubriek) “De Wonderlijke Avonturen van LeopoldI“: Ik weet niet of ik een jonge god was (in houthakkershemd). (Waar gehakt wordt vallen spaanders.) Bakkebaarden en haren zorgden in die dagen voor verwarring. Velen hielden mij toen voor Leopold I, Koning der Belgen! Ik was de koning te rijk. Ik was de koning van de dansvloer. My horse for a kingdom! Ik weet ook niet of wij slowden op “Je Veux L’amour”. Om daar uitsluitsel over te krijgen had men u het volledige plaatje moeten tonen. Ik weet niet met welke vrouw we hier te doen hebben. Men zegt dat het haar haar is, maar waar is haar haar? Het gaat op deze foto niet om de zoon van. Het is de jongere versie van Paris Père. Wie zoonlief aan het werk wil zien die moet dringend naar de optredens gaan kijken van Cold Open. Koningen en prinsen verdienen paleizen. (Al dan niet op jouw rug.) Binnenkort zijn zowel de Vader als de Zoon te bewonderen in het http://www.rotspaleis.be.