Didi De Paris wordt gegijzeld op de Antwerpse boekenbeurs aan stand 225, van Uitgeverij P, in Hal 2.
Op maandag 30 oktober van 14u tot 16 u.
Op zondag 6 novenber van 14u tot 16u.
Donderdagavond 10 november van 19u tot 22u.
Op vrijdag 11 november van 14u tot 16u.
De invloed die Raymond van het Groenewoud met zijn eerste langspeelplaat, “Je moest eens weten hoe gelukkig ik was, in 1973, hetzelfde jaar waarin Lou reed zijn Berlin verscheen, op me had, was haast onbeschrijfelijk. Ik was meteen verslingerd aan zijn teksten, zijn muziek, zijn manier van optreden. De CEO’s van Slagerij De Paris (en met hen quasi de hele witlofstreek) zagen dat anders: van Het Groenewoud was niet echt een Vlaamse zanger. Ik, onverbeterlijk, het ouderlijk advies droop van me af zoals water van een eend, koesterde mijn held. Van het Groenewoud bewierookte The Sex Pistols en had een mateloze bewondering voor Lou Reed. En ook al hadden The Pistols nog zo’n gloeiende hekel aan EMI, toen ik vanmiddag op de radio Raymond in zijn eentje JOUW LIEFDE hoorde spelen, een nummer van zijn nieuwste album, en ik mij realiseerde dat ook al bent je gedoemd te vegeteren op de oevers van de Noordzee je toch nog kan klinken als The Velvet Underground, rende ik als een gek naar de platenzaak. Vertel het asjeblieft niet tegen Onze Va of tegen Ons Moe.
Alles wat u zegt zal tegen u gebruikt worden. Volgens Commandant Vanderperren hebben we het hier over vrijdag 29 augustus 1980, in JH Eclips (Melsbroek). Op zondag 28 juni 2009 werden de foto’s mij bezorgd door Commandant Ki Ysebaert. Ik trad toen op onder eigen naam: Didi de Paris. Ik beken, ik was daar, ik zag het met mijn eigen ogen! Ik was erbij, ik stond op de eerste rij.
Deze schobbejak, John Cooper Clarke richtte ook een heuse ravage aan. Het begon eind jaren ’70 in de wereldberoemde Slagerij De Paris, in het hart van de Belgikikanese witlofstreek. En ja, die mensen hadden een zoontje. Die overal allerlei podia opzocht, om, net zoals die John Cooper Clarke, overal & altijd te zorgen voor flink wat heibel en overlast. Hij teisterde en treiterde bovenal Luiletterla…nd. Hij was een echte hang-dichter. Een aso-poëet! Gelukkig handelde hij toen onder een totaal andere naam & heeft het zakencijfer van Slagerij De Paris nooit te lijden gehad onder de podiumactviteiten van hun zoon. Tegenwoordig is Zoon bekeerd en beheerst. Nog niet zo lang geleden schonk hij de mensheid een bundeling poëzijnen, allemaal bikkelhard en met ijzer doorvlochten!
Net voor de grote boekenbeurs in november weer haar deuren opent schrijf ik nog vlug een nieuw boek. Ik gooi het over een andere boeg. Zoals ik gedaan heb voor elk van mijn succesboeken. Ik schrijf nog alleen over dingen die de mensen werkelijk interesseren. Dingen die onmisbaar zijn, dingen die noodzakelijk zijn. Dingen die men graag ziet, op TV, in kranten, in tijdschriften. Ik schrijf nog alleen over dingen die ertoe doen. Ik schrijf om mensen ertoe aan te zetten dingen te gaan doen. Ik, schrijf om de maatschappij te veranderen. Ik begin klein. Ik wil mijn lezer veranderen. Ik schrijf om de wereld te veranderen. Ik schrijf om gelezen te worden – en gekocht! Ik schrijf & ik schrijf & ik schrijf. Ik ben verslaafd aan schrijven. Ik schrijf voor mensen die verslaafd zijn. Aan eten. Ik schrijf voor mensen die zwelgen, slokken, schrobben, schurken schrokken, boeren, protten, lezen. Pannenlikkers, boekenverslinders. Mensen die meer gewicht willen geven aan hun bestaan. Ik beoefen een compleet nieuw genre. Verwar het niet met het werk van mijn collegae boekenbeursspeculanten. Mijn meesterwerk heeft niets van doen met de horden politici die kookboeken schijven en koks die politieke analyse maken. Aangebrande verhaaltjes, oudbakken. Politici? Ze bakken er niets van. Classeer onder “kliekjes voor de klunsjes”. Bij mij gaat het over het serieuzere werk, consistent en copieus, ambiteus en delicieus. Ik serveer een kakelvers nieuw genre: de CULLIT. De culinaire kruisbestuiving tussen het beste uit de wereldliteratuur en het lekkerste uit de haute cuisine, kookboeken met ballen. Plumpudingthrillers, koken met een plot, en pittige ingrediënten, dat is mijn recept. Bij mij krijgt elk denkbaar verhaal zijn beslag. Om van te smullen, te savoueren, te verslinden, Je gaat ervan likken, slikken, watertanden, smullen, je wilt meer, altijd meer, lust er pap van.CULLIT wil de smaak aanscherpen, met gedichten, en proza, mat of glanzend, een streling zijn voor papil en huig. Voor neus en oog. Mixen, marineren, badineren, fileren, en de mensen goed soigneren, mijn stijlkenmerken. Mijn boek is kiplekker, een smaakmaker, een aanrader, een trendzetter. Llicht verteerbaar. Deze page turner is een appetizer, om je vinges bij af te likken. Ik verkoop de markt een flinke hoek, met mijn kookboek (dat de wereld niet laat zitten op zijn honger).
Dichters! Steek hun stijve in bros ijs.
Vierendeel hun verzen, lijm hun ogen open,
smeer hun pupillen vol met pek.
Opdat zij zouden zien
de klare nacht der stervelingen.
De maan, meneer, is slechts een vlaai,
en ’s nachts zijn alle koeien grijs.
Post nooit te lange berichten op je blog. Dit kan echt niemand meer aan. 126 woorden dat is het maximum – en daar moet je dan wel een pauze inlassen. Liefst een reclameblok.