Vind ik leuk

Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk Vind ik leuk

En dan nu het nieuws!

Als geen ander verstaan de media de kunst elk drama om te buigen tot soap.

HILFE!

“Bart De Kever, en uw 38.412 GAS-boetes, help mij!”(Toen Didi de Paris op een morgen uit onrustige dromen ontwaakte, ontdekte hij dat hij in zijn bed veranderd was in een Berber!)

IN KESSEL-LO SLOEG HET NIEUWS IN ALS EEN BOM

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

WIE HEEFT DIE BLADZIJDE HIER UITGESCHEURD?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In een weldadig mengsel

In een weldadig mengsel van het laatste winterlicht  en de  eerste lentezon ligt een poes te spinnen. En zoals nu al enkele weken het geval is, rekt ook deze dag zich een beetje meer uit naar de avond toe, en een beetje meer naar de ochtend toe. Stretching. In twee richtingen. Straks splitst de tijd. Niets is zo rekbaar als de tijd die krimpt of rekt, Gods kauwgum? Er zitten gaten in. Ook in het geheugen.

HET ZINGEND STIJFSEL!

 

En Alain Louie heeft dat weer allemaal zwierig op muziek gezet. Speciaal voor De Didi-de-Paris-Krant™ : Journal Chanté. Het zingend stijfsel van Remy, Didi & Alain Louie!

STIJFSEL REMY

Veel heeft Leuven te danken aan Wijgmaal, en nog meer aan Edouard Remy.  Sporadisch, en zonder er veel acht op te slaan, hoorde ik wel eens de naam vallen van het bejaardentehuis Remy.    Jarenlang woonde ik in Kessel-Lo op een steenworp van het  Baron August de Becker-Remyplein. Marie, de dochter van Edouard, zo vernam ik nog later, was getrouwd met de baron.  En onlangs stond ik oog in oog met Edouard Remy. Afijn,  met een replica, een standbeeld op het Herbert Hooverplein, uitgevoerd in blauwe steen, graniet en brons: getrapte aanzet met breed basement en hoog sokkelelement waarop gebeeldhouwde buste en opschrift “Edouard Remy – 1813-1896”. Een pareltje van art nouveau. Hij lijkt op een woeste kruising tussen Nick Cave en Abraham Lincoln. Omringd door paupers. Mannen, vrouwen en kinderen, die allemaal iets verzinnebeelden: “Bouchée de pain – Ouvriers sans travail – Hospice des incurables – Asile de nuit – Crèche – Oeuvres Scolaires“.

Leuven is een soort Pompeï, opgetrokken met brokstukken die herinneren aan Edouard Remy.

Voor de kleine Remy begon het grote  Wijgmaalse avontuur toen zijn ouders er in 1834 het buitengoed “de Motte” kochten. In 1855 had hij er een maalderij, een olieslagerij en een rijstpellerij. Wie herinnert er zich niet de wilde schoonheid van Wijgmaalse rijstvelden?  .

In 1858 stichtte Remy er zijn befaamde stijfselfabriek.

Op den duur stopte er zelfs een trein in Wijgmaal!

Voor Wijgmaal was stijfsel het witte goud. Er werd een feestzaal gebouwd. De Wijgmalinezen, geïmponeerd door de constructie, spraken over ‘den Baa’. Het omvatte o.a. een keuken, een gastenverblijf en leslokalen voor de arbeiders. In 1939 werd “Den Ba”  vervangen door de feestzaal “Ymeria”. Een speelse omkering van Remy en het achtervoegsel “ia”.

Dit dorp was volledig opgetrokken uit stijfsel.

In 1920 verscheen er als een monoliet in het landschap een unieke betonnen toren. Er zou tarwe in worden opgeslagen. 6000 m³ in negen silo’s. Het is één van de eerste gebouwen in ons land in gewapend beton. De Remy-toren werd zowat de Empire state Building van Wijgmaal.

100 jaar later zat het de Fabrieken Remy niet mee. Stijfsel had zijn beste tijd gehad. Voortaan kleedde men zich in synthetische stoffen. Er kwam geen stijfsel meer aan te pas. Voor Wijgmaal was de verzanding nakende!

Gelukkig maakt de geschiedenis een slingerbeweging. In 2005 werd de ‘Campus Remy’ geopend en kwam er een nieuw standbeeld van Edouard Remy. En dat is maar goed ook.  Want deze wilde weldoener, deze fulltime sinterklaas, deze Wonderlijke man uit Wijgmaal, zorgde ook voor een landbouwschool, een naaischool, een huishoudschool, volwasseneneducatie… 255 werkmanswoningen met tuin liet hij bouwen, bediendenwoningen en huizen voor kader- en directiepersoneel. Men kon huren of lenen. Er kwam een bijstandskas voor doktersbezoek, medicatie, hospitalisatie en begrafenissen. Er was geregeld gratis bedeling van voedsel, kleding en kolen. Een spaarkas, een mutualiteit, een kinderkribbe en het bejaardentehuis… Allemaal dingen waar de rest van het land nog lang mocht op wachten.

Leben? oder Theater? (cybersoapslot)

Charlotte Salomon was schilder. Als geassimileerde joodse werd ze in 1917 geboren in Berlijn. Vader was arts, moeder pleegde zelfmoord toen Charlotte negen was. Tien jaar later werd Charlotte toegelaten tot de kunstacademie. Toen uitkwam dat ze Joods was moest ze de academie verlaten. Vanaf toen leefde ze nog enkele op advies. In 1939 vluchtte ze op aanraden van vader en stiefmoeder naar haar grootouders in Zuid-Frankrijk.  Daar stimuleerde een arts haar om te schilderen. Het mondde uit in een stroom van waterverfschilderingen, aangelengd met tranen. De meer dan 1300 autobiografische waterverfschilderijen tellende reeks Leben? oder Theater? Dit omvangrijke expressionistische kunstwerk rondde ze af in 1942. Op 24 september 1943 werd Charlotte Salomon opgepakt, op 10 oktober 1943 in Auschwitz vermoord. Zij was vier maanden zwanger.

Leben? oder Theater? (Cybersoap 2/3)

Charlotte Salomon schilderde de 1300 autobiografischde gouaches tellende reeks Leben? oder Theater? Dit omvangrijke expressionistische kunstwerk rondde ze in 1942 af.  Een gouache is een met dekkende waterverf gemaakt schilderij waarbij de ondergrond niet meer zichtbaar is, dit in tegenstelling tot een aquarel. Het woord aquarel verwijst naar zowel een verf op waterbasis, de schildertechniek met dit medium en uiteindelijk ook naar het eindproduct, meestal op speciaal daarvoor vervaardigd papier. Bij aquarelleren is het wit het wit van het papier. Je kan het nooit toevoegen in een aquarel. Je kan niet teveel alles dicht schilderen. Anders is het  kapot. Gedaan.