LA COMMUNE DE PARIS
Mijn zoon Remo heeft een zeer goeie groep. Ik zou het fijn vinden als meer mensen aan deze oproep gehoor zouden geven…Stem Big Nose Jim naar een podiumplaats op Marktrock! Check http://www.studentsonstage.be/detail.php?id=NDE%3D by K.U. Leuven
Big Nose Jim is ook te beluisteren op hier
Allervriendelijkst,
Didi de Paris
Waar is Ken? Waar is Barbie? Barbie is vijftig. Minstens. Misschien is ze draagster van het duizendjarig-gen? Of is ook dat een manipulatie? Ze is een icoon van deze tijd, dacht Tacitus. Dat ze in mijn verhalen opduikt, zoals een aardappelveldje in Wetteren, of een onbeduidend politicus die het land wil doen uit elkaar spatten, maar zelf het uiterlijk heeft van een vadsige pad, opgeblazen langs een rietje in zijn reet, ja dat alles heeft misschien te maken met de hersenkronkels van de scenarist van zotte tafereeltjes, verwoede pogingen van een klein, onnozel schrijvertje dingen te zeggen over een wereld waarover al lang niets meer gezegd kan worden. Misschien zien we alleen maar schaduwen, weerspiegelingen van de werkelijkheid. Misschien is de wereld niets anders dan een speelgoedgrot van Matell? Een Batcave. Het fictioneel hoofdkwartier van Batman en Robin? Lang geleden dat we die hier nog gezien hebben, dacht Tacitus. Of zat Barbie, de Mattel Mamzelle, nu op dit eigenste moment, aardappelen te rooien in Wetteren? Al dan niet legaal.
L’être
+
Le néant
WAS ER DAN NIEMAND MEER OP DE HELE KLOTEWERELD DIE NOG EEN BEETJE HIELD VAN BARBIE? Tacitus durfde niet meer schrijven. Onvoorstelbaar hoeveel invloed dat schrijven had op de realiteit. iPhone, iPod, iPad, aan de meningnen van de anderen viel niet te ontkomen:
“Zoooo mooooi Tacitus !” “ one of my favourite songs of all time!””Dit is niet mooi, hoor, Saskia, dit is pure kitsch. Louter plastiek. De zanger zingt heel terecht: mij adem is binnen in je. Die ‘je’ is een oplaaspop, dus zal die man wel zijn adem in haar hebben binnen geblazen. Luister nu nog eens naar de tekst…. “ “@ Marc: wat een vreemd idee dat romantiek met een opblaaspop (als het daar over gaat) onmogelijk zou zijn. En remember: Roxy was op zijn best in die vreemde periode toen kitsch, in de juiste handen, nog kunst kon zijn. “Tacitus greep in: “Het gaat welk degelijk over een opblaaspop. De tekst van Roxy Music is makkelijk on-line te vinden. Het stond op hun tweede album. Het is een thema dat in de literatuur sporadisch opduikt. Het niet zomaar dat ik hier de Belgische negentien… Peter weet het beter: Barbie opent deze zomer onder de roepnaam Betty een horeca-instelling aan de Kust. En ik ben er ook wel zeker van dat een Barbie-opblaaspop goed in de markt zou liggen. Stel, stel dus, dat een clevere mens er een gadget kan in aanbrengen zo..”En er leek maar geen eind aan te komen: “De eerste plaat die ik gekocht heb, ik was 13 of zo. Wat wist ik af van teksten over opblaaspoppen, pas later besefte ik dat …. Do the strand kon ik beter situeren!”
Overal dook het bericht op dat de belangrijkste winkelketen voorlopig alle aankopen bij speelgoedfabrikant Mattel op schort omdat het bedrijf geen duidelijke reactie heeft gegeven op een actie van Greenpeace, die aanklaagt dat Mattel bijdraagt tot de ontbossing van het Indonesische regenwoud. Men verwijt Mattel nameljk materialen uit het regenwoud te gebruiken om Barbiepoppen in te verpakken. Terwijl cement zoveel beter voor het milieu is. Is Barbie nu technisch werkloos? Heeft Barbie comnnecties met het milieu?
Zo kon Ken haar nooit terugvinden, dacht Tacitus. Zo had hij het nooit bedoeld. Waarom reageren die bedrijven toch altijd zo furieus. Extremisten zijn het. Hij had slechts gezocht naar een bevredigend antwoord op de vraag of Barbie een carrière ambieerde als opblaaspop. “Steengoeie tekst een Barbiedekathlon in 12 delen met Ken de Gevaarlijke Robotmachine (en verteller Tacitus in een nieuwe soort romeinse-sci-fiwereld)”repliceerde iemand op zijn FAcebook (wist die dan niet dat het echte leven zich inmiddels alleen voordoet op de blog, en niet op Facebook?) Tacitus schilderde weer vreselijke taferelen die zich voordeden in het dagdagelijkse leven van Ken & Barbie. Q: Zou die Amanda Lear ook opgeblazen zijn? A: Ik vond Amanda altijd al er een beetje opgeblazen uitzien. Een ander schreef: i blew up your body, but you blew my mind….
Koffie meenemen de straat op is geen zicht. De liefde tussen Ken en Barbie was een voorbeeld voor de mensheid. Een schaalmodel. Van het moment dat zij op de markt gebracht werden, was hun liefde voor eeuwig. En beursgenoteerd. Als mieren in rijen marcherend richting de gemorste suiker, zo druppelden de woorden uit de boxen, recht in het hoofd van Tacitus… Van vergulde kraan tot de deurbel, de loft in de stad, is geen hel, schat. Oh voorname gezelschapsdame, ik kocht jou per postorder. Mijn lieveling, van kop tot teen ingepakt. Perfect gezelschap, schat, zoals jij zweeft op mijn zwembad luxueus en gracieus, Oh, mijn opblaaspop, hoe kan ik jouw hart verdienen, mijn rol is het jou te dienen. Ik kan je nu niet dumpen, ik moet je oppompen, mond op mond beademing. Onsterfelijk en levensgroot, adem mijn adem in jou. Oh mijn wegwerp lieveling, hoe zeer je mij ook doet lijden, ik kan van jou niet scheiden. Onsterfelijk en levensgroot. Ik kleed je dagen in en kleed je dagelijks op. Oh, mijn opblaaspop, ik blies je helemaal op, jij mijn kop… Een lied van lang geleden. In every Dream Home a Heartache. Uit 1973, februari 1973. Vinyl, zoals de huid van de geliefde die werd bezongen en besprongen. De boxen liepen leeg als een opblaaspop. Twee andere bezoekers in het koffiehuis hebben een naambordje op: Pierre Louÿs en Ernest Claes. De één uit Gent, de ander uit Zichem, de één negentiende-eeuws Frans en decadent, de ander Vlaam heimat schrijver. Louÿs schreef over de vrouw als ledenpop. Claes schreef over een baron die de herinnering aan zijn vrouw levendig hield met een levensechte pop in het salon. Het was verwarrend. Een popsong voor een opblaaspop. A Dutch wife, zegt men in Amerika. Gelijk met de foto en de melk en de suiker en de koffie en de gedachten mengden zich in zijn kop tot iets anders. LegoGrad had sinds kort een museum voor letterkundig curiositeiten. Het hield het midden tussen een pretpark en een freakshow. Mensen zien dat graag hoe clowns hun leven laten opbranden door schone letteren. Geen wonder dat de figuranten hier onder de middag een koffie komen drinken. Ken is weg, gebroken zijn pvc-hart, Tacitus het kind van de rekening.
Ken raasde verder: probeerde een kwade kracht hun relatie te manipuleren? Ze zei wel vaker dat hij een tijger was, maar wat the heck komt de Sumatra tijger hierbij kijken? Stuur die humpies van Greenpeace toch het regenwoud in. We zullen eens zien hoe lang ze het daar uitzingen. Tussen hun geliefde Sumatranese tijgers.
Een combi naderde. Ken, die een absolute neofiet was in het actievoeren, was zich van geen kwaad bewust. Het was nog niet tot zijn kunststofbrein doorgedrongen dat er binnen het universum van LegoGrad heel eigen wetten golden. Koning Pumba, de plaatselijke potentaat, had er voor gezorgd dat er in LegoGrad nooit nog pamfletten zouden mogen uitgedeeld worden. Net op tijd wist Tacitus Ken een hippe koffiezaak binnen te trekken. Ver van alle regenwouden genoten zij van een bakje troost. Geen spoor te bekennen. Geen ecologische voetafdruk, geen Sumatranese tijger, en al evenmin een Barbie. Of hing ze weer de beest uit in een of ander pretpark?
Hier de gewraakte tekst:
Hallo Beste Vriendjes, Een pas uitgelekt schandaal heeft geleid tot een breuk in de relatie van ’s werelds bekendste glamourstel: Ken en Barbie, onze eigentijdse Romeo en Julia.. Barbie, de beroemde pop, laat zich inpakken door het vernietigd regenwoud. Haar vriendje Ken, de geplastificieerde Pinokkio, laat weten dat hij “niks wil met meisjes die zich bezondigen aan ontbossing” en maakte een einde aan de relatie.
Barbies schandalige ontbossingsgewoonte wordt in stand gehouden door haar producent Mattel, die voor haar verpakking papierproducten gebruikt van de beruchte bosvernietiger Asia Pulp and Paper. The APP. APP blijft koolstofrijke bossen en veengronden in Indonesië verwoesten ondanks de vreselijke gevolgen voor het klimaat, bedreigde dieren zoals de Sumatraasanese tijger en lokale gemeenschappen.
Mattel moet een eind maken aan Barbies destructieve gewoonte en onmiddellijk stoppen APP-producten te gebruiken. OK, elke vrouw zeurt al eens, maar het kan toch niet zijn dat Barbie godganse dagen met de zaagmachien door het regenwoud loopt? Moet Ken daarvoor zijn borst waxen? Help Ken komaf te maken met de verwoesters van het Indonesische regenwoud en stuur Mattel vandaag nog een bericht door te klikken. Ja, wij zijn een klik-maatschappij. Klik hier zodat die kliek van Mattel de geplasticiëerde mammezel tot andere gedachten brengen.
Bedankt om hem te blijven steunen – wij houden jullie op de hoogte over dit schandaal,
PS: Stuur deze mail door naar al je vriendjes en vriendinnetjes
(Rewind. Re-make/Re-model. Soms is het nodig de geschiedenis te wissen en te herschrijven.)
Plots stond Tacitus oog in oog met Ken. Ken zat in de puree. Wie niet? Ken was er de man niet naar om actie te voeren. Daar zijn andere mannen voor. Het was vreemd en verrassend Ken, de man van Barbie, te zien als actievoerder op de stoep voor de grote speelgoedwinkel. Hij deelde pamfletten uit. Groezelige stencils op gerecycleerd papier. Ken protesteerde tegen de schandelijke manier waarop Greenpeace zijn goede naam misbruikt had. Er zat een haar in de boter. Het was gekomen tot een split tussen Barbie en Ken. De breuk werd veroorzaakt door een mail van Greenpeace. Elk verhaal heeft twee kanten: op de achterkant pronkte de tekst van Greenpeace in een flashy lay-out. Het was een glossy replica van het origineel.
Was het een korte hevige vlaag van herfst in de lente, zoals op een mooie voorjaarsdag plots een windhoos opsteekt om heel even lelijk huis te houden op een aardappelveldje, een voorschoot groot? Of was het een slachtveld? Een slachtveld van papier? 1-2-3-4: kranten op de grond. Genadeloos striemde de regen de kranten en door een kleverige brij waarde Tacitus.
Oh, petatje, puree, kroketje, papje, prakje, pakje bakje frietje, morzelpronk: het voorgekauwd menu voor mensen die alles mogen eten, maar niet alles mogen weten. Straks hebben we nog drie variëteiten in de aardappel: de Bayer, de Monsanto en de BASF. Waarschijnlijk is dat gedoe met genetisch gemanipuleerde aardappelen, zoals al de rest, gewoon boerenbedrog.
Allemaal dingen waar Tacitus zich niet het hoofd hoefde over te breken. Tacitus was op dieet, het knaagde diep in hem. Voorlopig voor hem geen petatjes meer. Ondertussen zonk alles en iedereen in LegoGrad, het Venetië aan de Dijle, langzaam weg in een dikke laag puree. Tacitus Piraat wist perfect wat er voor hem lag: een rot jaar voor de patatten…
Tacitus fronste. Op alle schermen, in alle kranten, hetzelfde beeld. Donkere wolken waren samengetrokken boven LegoGrad. Daar lagen zij, als zaden in het zand, geboeid op het kleine veldje. Dat is het slachtveld: een voorschoot groot. De grootte van een zakdoek. Een aardappelveldje van 20 bij 40 meter. Het kleinste slachtveld ooit. Een bonsai-oorlogje. Een klein lief oorlogje. Het kan in je living. Een indoor potje petatje oorlog? Wetenschappers klaagden dat fundamentalisten hen het werken onmogelijk maakten. En de politie klaagde omdat zij overrompeld werden door het aantal actievoerders dat kwam opdagen. Terwijl de bevoegde instanties de initiatiefnemers voor deze actie toch al maanden nauwgezet in het oog houden. Politici klaagden, bliezen warm en koud, belazerden de kluit, speelden elkaar de hete petat door. De media klaagden dat de aanval ongemeen was, maar de schade aan het veld genetisch gemanipuleerde aardappelen gering. Het is allemaal binnen de perken gebleven. Eerst verzamelde men op een biologische markt, en dan plots, een donderslag bij heldere hemel, had men een frontale charge, vergelijkbaar met de Hunnen. Geen vuiltje aan de lucht. Niemand had kunnen vermoeden dat plots een windhoos de vredelievende massa kon veranderen in een alles vernietigende blinde kracht. Had niemand dan kunnen inschatten of het opportuun was politieversterkingen op te roepen? Of had men er belang bij dat de actie voor deze ene keer zou slagen? Hiervan kreeg hij nog eens een aardappelhoofd. Piraat Tacitus liep de krantenwinkel onder het station uit. De regen in.
 | Le Petit Malin de Lo… op Weekend: Le bonheur est dans l… |
| Der Elefantenmensch op En dan nu… Kunst! |
| G-spotter op Hotel de Paris… |
 | didideparis op Hotel de Paris… |
| Celeb Poet Watcher G… op Hotel de Paris… |
DIDI DE PARIS 