LA COMMUNE DE PARIS
Ik vind het zorgwekkend dat rechtszaken in de media uitgevochten worden.
Ik was één van de drie Princes of Serendip. De trein ons zwarte paviljoen. De 17de, 18de en 19de eeuw flitsen voorbij. Ik was één seconde Tristram Shandy, esquire, nachtridder. Twee seconden Thomas De Quincey, met lederen jekker en puntschoenen, Barry Lyndon in jeans, en dan heel lang Lord Lister in pyjama. Uren en landschappen vlogen door de nacht. De landschappen en de wielen van de trein gaven gensters af – Halfway to Paradise.
De door de krankzinnige Trump georkestreerde operettevertoning die zich deze week voorgedaan heeft in het Twitter Huis (resultaat: vijf mensenlevens)zal zeker niet de geschiedenis ingaan als een revolutie. Het was een vreemd amalgaam dat daar binnen kwam stormen. Van doorwinterde nazi’s tot simpele duiven die gemanipuleerd werden/worden/en nog zullen worden. We verdedigen ons met de oude provo-slogan Lieve-R-Evolutie en een oude punksong.