Het is utopisch
te denken dat men hier kortelings
zijn kinderen veilig kan laten fietsen.
Het is utopisch
dat de straten weer
ontmoetingsruimten worden.
Het is utopisch
te denken dat er een einde komt
aan het gezeik over het verkeerscirculatieplan.
Het is utopisch dat de macht
van de immobiliënmaatschappijen aan banden gelegd wordt.
Het is utopisch te eisen dat mensen
aan betaalbare prijzen in ecologisch verantwoordde huizen wonen,
en ook mogen beslissen hoe hun gebouwen en buurten eruit zien.
Het is utopisch dat men beroep doet
op de knowhow van de burger.
Het is utopisch dat men nu plots
de zevenmijlslaarzen zou aantrekken
inzake renovatie en isolatie van woningen.
Het is utopisch dat de stad weer
volop gronden zou aankopen.
Het is utopisch te denken dat men
kansarmoede kan bestrijden; incassobureaus
aan banden kan leggen. Het is driedubbel doorgedraaid utopisch
te denken dat men ooit zou kunnen komen
tot een circulaire economie.
Dat men rekening houdt met iedereen, en dat men het verkeerscirculatieplan uitbreidt naar alle deelgemeenten, dàt is 500 jaar na Thomas More
een volslagen utopie.
Het is volstrekt ondenkbaar dat de luchtkwaliteit
snel & spectaculair verbetert. Het is utopisch dat men zich hier in Leuven nog enkel zou verplaatsen
te voet, per fiets of met openbaar vervoer.
Het is ondenkbaar dat er parkeerplaatsen verdwijnen.
Het getuigt van een hoog Baron von Munchhausen-gehalte
dat men gelooft dat in de zeer nabije toekomst
het aantal autobezitters met ¾ vermindert.
Je moet een gepatenteerde Don Quichote zijn om te eisen
dat voor elk kind de schoolfactuur betaalbaar wordt.
Het is utopisch,
en men moet er een echte koeienschieter voor zijn,
om zich te verzetten tegen het miljoen dat men jaarlijks gaat pompen in het p.p.s.-zwembad van Sportoase in Wilsele.
Het is utopisch dat er geen onderaardse parking onder het Bruulpark komt en de stad daardoor 30 miljoen bespaart.
Het is utopisch dat men geen feest houdt voor het nieuwe CERA-gebouw in de Muntstraat . en de stad daardoor 90.000 euro uitspaart.
Het is utopisch te denken dat iemand ook maar de naam van het gloednieuwe festival georganiseerd door Leuven MindGate juist kan uitspreken. Bijgevolg heeft de stad, die niet graag op haar bek gaat, er dan maar vlug een half miljoen tegenaan gegooid.
(Eigenlijk 650.000, ma ja…)
Het is utopisch te protesteren als straks in juni Carlos Britto, CEO van AB Inbev naar Leuven komt, om als antwoord op de dalende bierconsumptie – Sorry, Carlos, ik ben al ’n tijdje gestopt – aan te kondigen dat zijn bedrijfje wereldwijd één miljard dollar gaat investeren in ontwenningsprogramma’s.
Investeren in de zorg zoals ook de Spoelberghs massaal investeren in beursgenoteerde bejaardentehuizen.
Nog even en de dealers sponsoren de afkickprogramma’s voor de junkies.
Het is utopisch te denken dat 154 nationaliteiten vreedzaam kunnen samenleven in het mini-mierennest aan de Dijle.
Het is utopisch te denken dat de Oude Markt weer plezant wordt.
Het is utopisch te verwachten dat Leuven ooit een stad wordt, een regio, en dat er weer een tram zal rijden door de Bondgenotenlaan.
Het is utopisch te denken dat men de burger kan betrekken
bij de politiek en zo de politiek populairder wordt dan Marktrock,
OHL, of de grote Prijs Poeske Scherens.
Het is utopisch te denken dat de vastgoedsector
zijn slag niet zal slaan op het terrein van de Clarissen
op de Trolieberg in Kessel-Lo.
Het is utopisch te denken dat men zich kan verzetten
tegen de aanleg van een wijngaard op de Keizersberg;
Het is utopisch te geloven dat het Parkveld in Heverlee
straks niet wordt verkloot.
Het is utopisch te denken dat een ander financieringsmodel
mogelijk is voor huisvesting
en voor een gemeentelijke energiecoöperatie.
Ja, dat is allemaal uitermate utopisch, verschrikkelijk utopisch,
zoals ooit de achturige werkdag lang utopisch was,
en het betaald verlof, en het ziekteverlof, en de vakbond,
en het pensioen, en de werkloosheiduitkering,
en de kinderopvang en de studiebeurzen
En zo voort, en zo voort, en zo voort, en zo voort .
Didi de Paris
5 mei ’18
DIDI DE PARIS 