BIJ DE SLUITING VAN FORD GENK, GM ANTWERPEN, RENAULT VILVOORDE…

Kapitalisme = misdaad tegen de menselijkheid, schreef ik hier eerder (in woed). Ja maar, wat stellen we dan in de plaats? vroegen enkele FB-gasten zich af… Ik weet niet welke naam we erop zullen moeten plakken. En of het een middenweg zal zijn. In elk geval moet het misdadig geknoei van vandaag stoppen. Uiteraard moeten we leren uit de vele en verschrikkelijke fouten van het verleden. Wat we nodig hebben is rechtvaardigheid en democratie.We moeten beletten dat het huidig wereldwijde systeem, dat slechts enkele eeuwen oud is, de planeet die enkele miljard jaren oud is, vernietigt. Laat de 21ste eeuw beginnen!

STOP DE WAANZIN

Kapitalisme = misdaad tegen de menselijkheid

HAPPINESS

Op het TV-rillen
van de augustusochtend

is de flikkering
tussen zwart-wit
en kleur
een clair-obscure

van beeldige dames
allerminst schaars gekleed.
De omstandigheden waarin zij

gedresseerd werden
in hun keurslijf
zijn hoofs en honds

als de dagen. Snikheet
wordt de dans van de dames
met de knalrode handschoenen.

Zijn het SM-attributen?
Of is het de Music-Hall
van Paul van Ostaijen? Of het
exploding plastic inevitable
multimediale geweld
van Andy Warhol
& The Velvet Underground?

De choreografie
in alle vroegte
van augustus
druppelt dauw: de dames
met gebaren uit Broadwayshows
uit crisisjaren – Dertig voorbij?
Of verder terug? De Drooglegging?

Madonna,The Cotton Club,
Francis Ford Coppola?

In de hoofdrol een marionet,
uit de dagen van Django Reinhart…
Of is het Roxy Music? Bryan Ferry?

Het is altijd hetzelfde
herhalen, inkorten, uithalen
malen en mixen.

MIJN DROOM / MEIN TRAUM

Didi de Paris wil graag de persoonlijke d.j. worden van Bart De Wever.

BELGIKA BABYLONIA!

Mina deed de harten sneller slaan met Tintarella di Luna. We schreven 1959. Gigliola Cinquetti won Eurosong met Non ho l’età. Udo Jürgens charmeerde met “Merci Chérie’ in 1966. Bob Azam amuseerde ons met zijn Ya Mustapha!. Peter Aleksander, Freddy Quinn, Conny Froboess, Caterina Valente! Hoe verder ik terug ga in mijn herinneringen hoe meer talen er waren.

HET WORDT EEN DRUK WEEKEND!

Didi de Paris gaat het vandaag, en morgen (en maandag weer stilaan afbouwen) op aanvraag van zijn werkgever, PAUL LAFARGUE, wat rustiger aan doen.
(Dus: ik draai me even om en droom nog wat bij.)

LAAT DA MENNEKE TOCH ZEGGEN “ZET DIE PLOAT AF”

Natuurlijk is de reactie op Bart De Wever zijn uitschuiver met het “Zet die ploat af” “incident” er dik over. Het is dan “we” ons in die eerste dagen na de verkiezingen even “laten gaan”. En zo winnen we geen politiek debat of een politieke strijd. Demoniseren zoals het Vlaams-blok-belang heeft hier geen enkele zin. Ik acht Bart De Wever moreler dan de kern van het Vlaams-blok-belang. Waarschijnlijk gelooft Bart De Wever zelf wat hij zegt en meent hij dat hij het goed voor heeft met de maatschappij. Ik heb niets te maken met de twee basisingrediënten van het “discours” van de N.-V.A. en Bart de Wever: neoliberalisme en nationalisme. Ik durf niet te denken aan wat de gevolgen van deze denkbeelden kunnen zijn…

N.-V.A. is niet hetzelfde als Bart De Wever. N.-V.A. is echter wel een perfect onderkomen voor Bart De Wever. Er staat een verbindingsteken tussen “Nieuwe” en “Vlaams Alliantie”. Dat wijst er alleen op dat het met dat nieuwe geen menens is. het is gewoon oude wijn in nieuwe zakken. Hte maakt hen ook meteen tot de meest eerlijke partij. Het is een partij die er geen doekjes om wint. N.-V.A. draait altijd hetzelfde plaatje. Ik heb niets te maken met de twee basisingrediënten van het “discours” van de N.-V.A. en Bart de Wever: neoliberalisme en nationalisme. Het ergerlijke aan Bart De Wever is dat hij steeds een zweem van redelijkheid weet te suggereren. Toen hij ongeveer anderhalf jaar geleden een interview gaf aan Der Spiegel dan was de reactie van de 86-jarige vader (en helemaal geen linkse rakker) van een Duitstalige Belgische vriendin van me: ja, dat heeft Himmler ons ook gezegd…

Soit. Het moet gedaan met De wever te treiteren. Ik wil vrede sluiten. En eindig met een liedje voor Bart De Wever.

REMIXING “ZET DIE PLOAT AF”/BOERENTOREN/BEZETTE STAD /WEIMAR/ V2/SCHNEIDER

Boven de hoofden denderden treinen… Het afgedankte spoorwegstation een replica van de U-bahn,  Berlin 1982. Of 1933? Wie let daar nu op?… Het feest liep als een speelgoedtrein, een elektrische gloed over de ruggengraat van Twintig-Twaalf… Een prent, een polaroid. Rudimentaire registraties met mobieltje… Bont gezelschap had zich verzameld op de plaats van waaruit alle gangen vertrokken naar elk hun eigen zwarte gat. Onbestemde geluiden. Soms dof, soms vlijmscherp. Electro punk pop recycling. Een remix van Ein kleine Nachtmusik. De Feesten van angst en pijn in de ondergrond van Tstadt. Metaliek geluid zoals te horen was eind jaren ’70 op de albums van Bowie, en daarvoor nog, bij Kubrick. De grootstadblues kende zijn eerste hoogtepunt met Giorgio Moroder zijn barokke synthesizers. De machine laten zingen, de Futuristen hadden het niet beter kunnen verzinnen. Avant-garde werd disco… Lichtkrant flikkert door elke schedelpan. Baby I’ve been breaking glass in your room again… In Europa ontwikkelde zich langzamerhand een door de technologie gedomineerd autoritaire staatsvorm. Hierin was een centrale rol weggelegd voor een gloednieuwe apparaat: de computer. En er zat muziek in… Noem het een muzikaal meningsverschil, maar in de naweeën van mei ’68 ontwikkelden zich her en der over het Oude Continent vage groepen. In Frankrijk behelste één van hun eerste acties het opblazen van een groot computersysteem in Lyon. Er zat muziek in… No escape (no escape from your heart), No escape (no escape from your lips)!… Tegen kille computerklanken liet Moroder een vrouw kreunen. Donna Summer, Queen of Disco, seksbom vs. atoombom, crescendo in disco, aanschurken tegen aanzwellende computers. Opgezweept door striemende elektronisch slagwerk. Alsof de oude Marquis zelf er de hand in had. Het koudste met het heetste verbinden. Explosief mengsel. En zo zal men zich de avond, van de avond van pyrrusoverwinning, nog lang heugen: een zwarte chrysant in de nacht. En ergens op een dansvloer huilt een Sheffield industrial group No escape (from your heart), No escape (from your lips)! No escape.

A DAY IN THE LIFE

De dag is als het lied. De intro is amechtig. Eens we op dreef zijn: WOW!

INTENSIEVERKLARING

Politiek
is

als cultuur:
een mens wordt daar
zo zat van.