Ik schreef er al eens eerder over FABOTASTIX. Tof initiatief, fantastische muzikanten. Recht uit het hart van het Land van Vunt & Voer!
Ik loop de Ridderstraat af. Door de stad van wonderen. In een stad kan alles veranderen. Het ene moment had de stad een breigoedfabriek. Of was het garen? In elk geval de fabriek ging failliet. Het was in Leuven, en niet in het industriestadje Aalst van Louis Paul Boon. Buiten dat Kessel-Lo zo wat het Erembodegem aan de Dijle is, heeft het geen zin Leuven te vergelijken met Aalst. De Denderpuist telt 83.000 inwoners en wordt ruimschoots overklast door Leuven. In Aalst is het slechts enkele dagen per jaar carnaval, in Leuven daarentegen…
De fabriek heette Fabota. Die ging dicht. Zo gaat dat. En de gebouwen stonden leeg. Wel tien jaar lang. Het nieuwe onkruid groeide en bloeide. Toen had de stad zijn guts weergevonden. Het stadsbestuur bepaalde dat het moest gedaan zijn met die leegstand. Er kwam sociale huisvesting. En op het terrein achter de fabriek en op de ruïnes van een aanpalend klooster was plots plaats om kinderen te laten spelen. Het leek wel of het enthousiasme van de eerste dagen van de georganiseerde arbeidersbeweging terug was. Er werd een kinderwerking opgestart, Kinderwerking Fabota. Voor kleuters en lagere schoolkinderen uit de buurt, maatschappelijk kwetsbare kinderen. Fabota is huiswerk maken en spelen. In de living, de kleuterhoek, het timmer- en werkatelier, de bibliotheek, het fietsatelier, het grasplein en de binnenplaats …
Sommige wijken blijven ondanks jaren ver-yuppie-risering iets hebben van L.P.Boon. Als men er door de buurt zwerft, merk je dat hier even goed een boek kan tot stand komen waarin woorden door de titel zwerven als “of hoe tot diep in de 21ste eeuw de arbeiders van hier vochten tegen armoede en onrecht”. Zou ik een strijdlied aanheffen. Het zou alleen heftige onweders uitlokken. Alle honden van uren in de omtrek zouden aan het huilen slaan. Tot mijn groot verdriet is muziek een taal die ik niet machtig ben. Liefst van al had ik hier in plaats van woorden en zinnen en paragrafen notenbalken en solsleutels getekend. Gelukkig weet ik veel over muziek. Het is onvoorstelbaar hoeveel muziek een klein stadje als Leuven voortbrengt. De groepen zijn niet te tellen. Rivercrest, Yaya & The Lazy Love Band, Cold Open, Das Estupando Orchestra, One Man Brawl, U-Boat, Knelpunt… Ik zie de Keizersberg. Verwacht elk moment dat dat immense Lieve-Vrouwbeeld spontaan zal beginnen zingen. Een geval van plots ontluikende liefde. Zoals na jaren ineens in de woestijn een bloem opduikt. Haar schoonheid veroorzaakt extase.
Ik haast mij. Welk geluid komt er van achter de hoek? Aan OPEK staat FABOTASTIX: de trommelaars en dansmarietjes van Fabota. Muziek stroomt door het bekken van de rivier en van de mensen. Het herinnert aan de fanfares van weleer. De jongste band van Leuven. Lagere school kinderen. Hartverwarmend. Ze stellen hun CD voor. Een must! Voor Oor & Hart & het hele Lijf.
DIDI DE PARIS 