LA COMMUNE DE PARIS
Vergeet Eandis, vergeet de begroting. Neem een frisse DUIK Aflevering 1: De Afvaart (Van Heijnde en de ver/Mont 3012/Elevation) DE AFVAART wordt uitgevoerd op zaterdag 16u en op zondag om 14u. Reserveren via 30CC. Een theatermonoloog van Didi De Paris. Met muzikale begeleiding door de fantastische Jo Zanders. Foto: Kris Verdonck.
Is dat 500 jaar Utopia dat ik dag aan dag een uur rondfiets om al mijn spullen te kopen? Is het utopisch dat ik, de kleine Ghandi uit Kessel-Lo, liever in een klein winkeltje koop? Is dat kleingeestig? Is het utopisch of onnozel dat ik liever producten koop van hier niet al te ver vandaan? Uit de buurt? Is dat bekrompen? Is dat kleingeestig? Is dat stom? Naïef?
In een column van Dichtertje las ik eens het volgende… Dichtertje, van wie we echt nog niet de laatste stunt hebben gezien, presenteerde een primeur voor het land van Vunt & Vaart: een interview, een uitgebreid interview (Echt iets voor de weekendbijlages van de ongelooflijk interessante kranten die wij hier rijk zijn – je hebt zes weken nodig om je erdoor te wurmen), een diepte interview met een … Met een… BIJ! (Beestig goed.)
We moeten ons haasten. De bij legt zich bijna te rusten, de natuur tooit zich al in vurige tinten… Winter is coming!
En Dichtertje die altijd al geïnteresseerd was in de bloemetjes en de bijtjes schreef: in onze vallei, eeuwenoud en bruisend, zoemt het constant van de geruchten. Hier, in de Meli naast de Dijle, zit het vol bijtjes, naarstige bijtjes.
Also sprach Dichtertje, de Tacitus van Kessel-Lo.
Dichtertje en de Bij wouden het niet hebben over muggenziften, mierenneuken, of enig ander dierenleed. Zij vestigden de aandacht op de ontelbare initiatieven die de stad lanceert om bijen bijeen te houden, te redden. Bijen spelen een hoofdrol in de bestuiving en voortplanting van wilde planten en voedselgewassen. De stad wil bijstand leveren en lanceert bijvoorbeeld ontelbare bijzondere bij-vriendelijke initiatieven. Wil meer biodiversiteit in de stad en het leefgebied en het voedselaanbod voor (wilde) (en tamme) bijen en andere bestuivende insecten uitbreiden en verbeteren. De stad moet een grote bijenkorf worden. Laat Honderd Bloemen Bloeien! De afdeling groenbeheer werkt een bijenplan uit. Én een vlinderplan! Tegelijkertijd ondertekent de stad, die een duizendpoot is, een bijencharter en wordt de eerste stadsimker aangesteld.
Wat nog meer tot de verbeelding spreekt is dat de stad, in het kader van 500 jaar Utopia, besloten heeft alle bijenactiviteiten te concentreren op de Cardenbergh. En het project Leuven BE(E) friendly Organic Gardening. Het is bekend: alle bijen spreken Engels! Misschien heeft men dat met u nog niet gecommuniceerd, maar het project heeft een voortreffelijke meter, de “biekesmarraine”, & een dito parrain.
And there is always more paradise in hell than they told us. Want ook hier in het Land van Bier, Melk en Honing, is het telkens Dichtertje de Cardenbergh betreedt alsof een drupje honing op zijn zieltje valt. Keer op keer wordt hij dan ontroerd door de kardoen. De kardoen is een majestueuze distel van wel twee meter hoog. Wollig behaard. Dikke vlezige gegroefde stengels. De bladeren 50 cm lang en 35 breed. De toppen van de bladeren zijn bezet met lange starre gelige doorns, waarmee men sinds de begindagen van begijntjes en lakenwevers de wol kaardde… Meer nog dan door mensen en dieren wordt de geschiedenis van een stad geschreven door haar planten.
En bijtjes.
De stad is eeuwenoud en bruist zoals het tablet in het glas in de hand van Dichtertje in de ochtend, in de ochtend, de zonovergoten ochtend. Grijsgedraaid. En alle verhalen zinderen na (zoals een steen soms warmte afgeeft na zonsondergang). Alles vloeit door elkaar. De beelden, de woorden. & Hoe hij gejankt heeft na die film met Nick Cave. En het album (al dagen in vele huizen dol gedraaid). Verdriet. Van Icarius tot de jongen die op een nacht in de stad van een toren viel. Soms vliegen er engelen boven de stad. Achter de beelden en achter de woorden liggen de Grote Gevoelens die zich onder de mensen verspreiden als communicerende vaten. En wij, we vloeien over, nemen de Dijle in ons op. Van al die tranen vormde zich hier een rivier (ze houdt ons in haar zijarmen).
Soms vormt zich een menigte, zoals een zwerm in het zwerk. Geen mens, geen computer die dat begrijpt. De jaarmarkt doet hem denken aan alle betogingen die ooit door het stadje getrokken zijn. Hij is ervaringsdeskundige. Er waren verboden betogingen, er waren gewelddadige betogingen. Het regende stenen. Of Manneke Pis haalde zijn kanon boven. In weer en wind heeft hij betoogd. Congo, Vietnam, VDB weg ermee, geen 10.000, neen aan de 30 miljard… Massabetogingen met honderdduizenden deelnemers. En ontelbare eenmansbetogingen heeft hij gehouden. Meestal op onmogelijke uren liep hij met gebalde vuisten in zijn zakken binnensmonds te schreeuwen…
Het is niet zo dat betogen vandaag verboden is, het is niet zo dat men u een muilkorf aanmeten wil. Integendeel, geregeld laat men geen middel onbetuigd om de massa’s op te trommelen voor zaken die er werkelijk toe doen: voetbalwedstrijden, rockfestivals en de Jaarmarkt. Is dit nog verantwoord in tijden van dreigingsniveau vier en staat van beleg. Waar blijft de crowd control? Moet men dit soort evenementen niet verbieden? Dat ze thuis blijven! Of hun smartphone kijken. Click, stort & kijk! Kunst (& sport)( & jaarmarkten) zijn de allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie… Betogingen hij heeft ze gezien in alle maten, vormen en ritmes. Sommigen stonden stil, anderen liepen storm, bewogen volgens een vast stramien: twee stappen achteruit, drie vooruit. Andere kronkelden door de stad als een draak op Chinees Nieuwjaar. Sommigen ontaardden, sommigen wierpen vruchten af. Anderen waren een trage wals, zoals de jaarmark.. De stad zonovergoten. En het regent zwangere vrouwen. Men loopt een catwalk van Lust, Dood & Duivel, een stoet van zij die straks geboren worden en zij die straks sterven, en tussen het gewoel en het geroezemoes mengen zich in de massa de vage contouren van overledenen die speciaal voor de gelegenheid nog eens teruggekomen zijn.
Ja, de jaarmarkt is een begingeneriek en een eindgeneriek.
Wacht maar, denkt Dichtertje, straks heb ik ook een mening! Het regent nu al dagen en weken posts en tweets en opinies van 144 tekens. Voer voor intellectueel ééncelligen. Het EK of de Brexit, vandaag moet iedereen altijd meteen kamp kiezen. Dichtertje weet het nog zo net niet.
Natuurlijk is de EU niet democratisch. Evenmin als de promotoren van het leave-kamp. Maar “Grexit”, “Nexit”, “Frexit”, “Vlexit”, “Wexit”, “Bexit”… Wat is dat? Toverspreuken? Dadaïstische klankpoëzie? Newspeak? Wie kent straks die termen nog?
In LTI, de taal van het Derde Rijk schrijft Victor Klemperer dat dictaturen zich vooral bedienen van afkortingen.
Misschien moeten meer landen een voorbeeld nemen aan Kessel-Lo. Daar wil niemand een Kexit! De Vrolijke Vrijstaat, sprookjesachtig als verse onbetreden sneeuw, heeft nog nooit iets te maken gehad met Leuven, Vlaanderen, België, Europa, of met welk ander rampgebied dan ook…
Als nu nog de Hongaarse dictator Victor Orban uit de EU zou stappen, gevolgd door PiS (Prawo i Sprawiedliwość), de autoritaire Polen van Recht en Rechtvaardigheid, de politiestaat Roemenië en het racistisch Bulgarije, dan wordt Europa misschien opener en socialer?
Maar een mens mag dat allemaal niet zo maar schrijven of zeggen.
En nu, na regen komt voetbal, na de miljoenste plensbui dribbelt de miljoenste wedstrijd over het scherm, druppelt het in de woonkamer, en Dichtertje duikt weg, in een hoekje met een boekje: American Psycho. Van Bret Easton Ellis. Een van de naar-de-keel-grijpende boeken in de naoorlogse Amerikaanse literatuur. De vraag blijft alleen: welke oorlog? Het is een onbetamelijk boek. Visionair in vele opzichten. Zoals in de Ysengrimus, uit 1148, is American Psycho een kritiek op de wreedheid van het kapitalisme. Het is een schokkend boek. Niet in het minst omdat in dat boek uit 1991 Donald Trump opduikt. Hij past perfect in het sadistisch universum van de Wall Street wolven: ze zijn uitsluitend bezig met zichzelf, hun bezittingen en met uiterlijk vertoon. Er heerst een ware Trump-mania. In de objecten, in de opinies. In discussies is Trump hét doorslaggevend argument. Je bent pas geslaagd als je een kennis of vriend bent van de Grote Trump. Of van zijn toenmalige vrouw Ivana Trump –ondertussen al lang met stille Trump vertrokken uit de grote Trump Show. Toffe Trump zijn auto wordt overal gesignaleerd. Trumbo is talk of the town, de restaurants waar hij eet, men smult ervan! De groottrumpeteer, Citizens Trump, koning van de vrije markt, rijker dan de zee diep is, voor zijn wolkenkrabbers is the sky the limit. Trump trumpettert zijn mening in een exclusief interview over zijn boek De kunst van het zaken doen. Het feest van de jonge Republikeinen vindt plaats in het Trump Plaza, op een boogscheut van de Trump Tower.
Trump around the clock!
Nu, in de pauze van de wedstrijd, probeert Dichtertje, die naar de wereld kijkt door zijn boekenkast, u diets te maken dat er nog heel wat zaken belangrijker zijn dan het EK, de Brexit, of een EK-xit.
