après nous, le déluge

Net nu ik, geklemd tussen twee videoclips –presse-papier- u wou vertellen waarom de verkoop van #TussenLeuvenenParijs zo abrupt gestopt is – Een nawee van de bankencrisis van 2008? Een meteoorinslag op de beurs? Geen nieuws, goed nieuws… Wij werden overspoeld. Het was een vloedgolf van klanken en geluiden, een zondvloed die alles meesleurt, bijbels of heidens, het zal me worst wezen, auto’s en bomen buitelden door de straten, in de vuilbruine stromen, geldstromen, datastromen, stream of consciousness. Worst zal het mij wezen, worst zal het mij wezen, worst zal het mij wezen, worst zal het mij wezen in de Gloria!. Het tinnen soldaat verdween in een bootje van papier. Kolkend in het riool. Wat ook meegesleurd werd was #Brommeropzee, het boekenprogramma op Canvas. Ik heb er geen flauw idee van in welke mate wij in het oog gehouden worden, maar men weet mij te zeggen dat er gemiddeld 39.265 naar het programma keken. Een marktaandeel van 2,4%. Sommigen vinden dat te weinig, en dus voldoende reden om het uit de winkelrekken te gooien. De vervaldatum is bereikt. Anderen dan weer vinden dat veel, zeker als men bedenkt dat het doorgaans gaat om mensen die een avondje lezen prefereren boven een avondje staren in the deep blue space van het digitale niets. Nog anderen raden u aan de T.V. uit te zetten – Zet die TV af was een aardig nummer van The Jokers (1960) – en Het nut van het nutteloze van Nuccio Ordine eens ter hand te nemen. Betere hersengymnastiek dan sudoku, of Zweedse puzzel! Waarschijnlijk hadden die 39.265 mensen elk hun eigen idee hoe zo’n boekenprogramma er moest uitzien. (Ik zeker.)De Geheime TV Politzei deelt mee dat volgens de geest van het crowd control beheerscontract tussen de VRT en Vlaamse overheid meer aandacht zal uitgaan naar leesbevordering (de strips van FC De Kampioenen?), taalverwerving en taalbeleving. Of moeten we nu populisten en fascisten zich stevig genesteld hebben in de beheerraad een come-back vrezen van Hier spreekt men Nederlands?

Aan ons kan het niet gelegen hebben.

Wij speelden, de ziel uit ons lijf.

https://knelpunt.bandcamp.com/track/dr-no

Over #TussenLeuvenenParijjs is het laatste woord nog niet gezegd. Zeker niet.

Het begon feestelijk. Met wilde presentaties. Bijgestaan door de fantastische band Knelpunt. Wim Smeyers, Tom Bessemans, Karel Bijnens en de compleet facebook-loze heremiet van de Kesselberg Gilbert Lens stonden op de bühne. Grafisch werd het ondersteund door Idris Sevenans en Bert Lezy. Het zaakje nam een vliegende start. Als een drietrapsraket, een V2, de Mariner die rakelings langs Venus glijdt, een Chinese wensballon. En toen liep het zaakje af. Op een sisser. Was het een droom geweest? #DidideParis #TussenLeuvenenParijs

11 juli

En daar was ie dan!

Neen, geen gestandaard product. Niet geproduceerd volgens de wetten van Ford en Taylor, ontsnapt aan de militarisering van de arbeid door Trotski. Net iets breder en hoger dan de boekjes voor de Amerikaanse soldaten in W.O.II. waren niet veel groter dan een pakje sigaretten. Die waren bestemd om de verveling tegen te gaan? De tijd te doden in de oorlog. Deze boekjes hebben mensenlevens gered. Al was het maar omdat ze vaak dienst deden om kogels op te vangen. Mijn boekje was/is een dwarsligger. Een serieuze dwarsligger. En zonder dwarsliggers rijden de treinen niet. #DidideParis #TussenLeuvenenParijs

WHO’S AFFRAID OF VIRGINIA WOOLF?

Had ik ongelijk mij te willen meten met Virginia Woolf? Mijn boekje had een iets grotere format als de uitgaven van de Armed Services Editions, de publicaties die het Oude Continent, sinds de landing in Normandië, tussen Leuven en Parijs,, overspoelden. Het Tapijt van Bayeux was er klein bier tegen. En toch had het ook veel gemeen met Virginia Woolf. Ze gaf voornamelijk uit bij Hogarth Press. De uitgeverij die in 1917 werd opgericht door haar en haar man Leonard Woolf. In eigen beheer dus. De uitgeverij was genoemd naar hun huis, in Richmond, waar zij begonnen met de uitgaven van door henzelf met de hand gedrukte boeken. De uitgeverij groeide uit tot een grote commerciële onderneming. Hogarth liep voorop in het uitgeven van vertalingen van psychoanalytische teksten en vertalingen uit het Russisch. Ook de uitgave van The Waste Land van T.S. Eliot werd door hen bezorgd. #didideparis #tussenleuvenenparijs

The Great Wave of Kanagawa

Kunstenaar dat wordt je niet, dat ben je, constateer je op een dag, zoals je plots wakker wordt met een ziekte. De vuilste ziekte van al is kunst. Er is geen remedie tegen, geen weg terug. Kunst maakt je tot marginaal, leproos, paria…. De invoering van een statuut voor kunstenaars, en bij uitbreiding voor bredere groepen van de samenleving, dat moet overdacht gebeuren. Zo simpel is het allemaal niet. Ik weet niet of iedereen zo graag kunstenaar wil zijn. Ik heb mijn kinderen ver weg gehouden van alles wat kunst is. De ouwe vaar heeft zijn kroost altijd willen beschermen tegen de golven van onzekerheid , angst en twijfel die je als sterveling overspoelen. Iemand omschreef het als de Feesten van Angst en Pijn, de hoogtes en laagtes, The Great Wave of Kanagawa is er klein bier tegen.

In eigen beheer

Publiceren in eigen beheer is snijden in eigen vlees. Distributie of recensies kan je vergeten. De kunstenaar die het waagt zijn publiek uit te dagen zelf te oordelen, zelf te ontdekken, zonder het orakel van specialisten te raadplegen, wordt door de markt onmiddellijk streng gestraft, uit de wedstrijd geplaatst. Who Are the Brain Police?Het getuigt van nog meer hoogmoed, om zich te laten inspireren door anderen die ook publiceerden in eigen beheer. Paul Van Ostaijen bijv.  Eigen beheer is onbeheersbaar, het vuur aan de lont, de vonk die de prairie in brand steekt. Prometheus die het vuur steelt van de goden. Een uitgeverij heeft naar verluidt zich de naam van die figuur uit de Griekse mythologie toegeëigend.

Eindelijk aangekomen op p.3

Toen we eindelijk aangekomen waren op pagina 3 van dit duivelse boek, ging een schok door ons heen, een spook waart door Europa, een lichte elektrische lading gleed over onze ruggengraat. . De boodschap veroorzaakte een lichte paniek: OPGEDRAGEN AAN ALLE AUTEURS DIE PUBLICEREN IN EIGEN BEHEER.

Eindelijk: de aankomst op pagina 3!

Twee volle dagen hebben we dag en nacht met man en macht geprobeerde de bladzijde om te draaien. Met de traagheid van sommige videokunst werd de bladzijde omgedraaid. David Claerbout, Bill Viola of David Lynch? Het was een stille film. We vermoedden een gigantisch lawaai. Extreem luid en ongelooflijk dichtbij. Stof dwarrelde in slow motion, vleide zich weder neder. En daar lag voor ons pagina 3!