LA COMMUNE DE PARIS
Het gebeurde in Leuven. Het was een grauwe dag in het najaar van 1979 toen ik in jeugdige onwetendheid één van de zalen van de STUDIO binnenstapte, een familiebedrijf van cinefielen. Er ging een première door. Een onbekende film van een onbekende cineast, in aanwezigheid van de mij onbekende hoofdrolspeelster: Stalker. De zetel waarop ik zat maakte zich los en vloog met mij door de kosmos.
Met trots meld ik u mijn medewerking aan de CD Lang genoeg beleefd geweest van Donder, Hel & Hagel. Vrolijke dansmuziek over o.a Parkveld, zinkende bootjes en het concentratiekamp 127bis. (De nummers 4, 7, 10 en 14 zijn absolute top!) Hopelijk wordt dit snel opgenomen in de Vlaamse canon! Test je naïviteit: haal dit album zo snel mogelijk in huis, speel het luid en lees ondertussen het artikel Met knuppels en geweren de vluchtelingen te lijf. In De Groene Amsterdammer van deze week.
Didi de Pari$
Niemand mag de cijfers kennen. Zeker niet de schoolse cijfers van de kersverse Minister van Onderwijs. De man die nu zegt dat studenten minstens 50% moeten halen en die het zelf presteerde zijn universitaire opleiding van vier jaar te voleindigen in negen jaar.
De boodschap is duidelijk: Vlaanderen, veeg daar uw voeten aan!
“Nieuwkomers hebben niets te vrezen. Vergelijk het met een stage.”, zegt Hansworst Jambon.
Misschien waren de kampen in 1933-1945 vakantiekampen?
(Hopelijk nemen ze dit filmpje ook op in hun Vlaamse canon.)
 | H. Elpze op het einde van de NVA |
 | Baader ohne Gruppe op VERKIEZINGEN 2018 (II) |
 | didideparis op DIDI’S EERSTE SELFIE |
 | Omelambie op DIDI’S EERSTE SELFIE |
| didideparis op WE ZIJN ER GLOEIEND BIJ! |
