Op 18 april 1902 beleefde Leuven zijn Bloednacht. Op 16 oktober 2013 schreef ik onderstaande tekst, n.a.v. verkiezingen. Nu zaterdag 18 april komen om 10u15 mensen samen aan het kerkhof van Leuven. (Een initiatief van sp.a) In de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober e.k. zou ik zeggen: lees!
Didi de Paris
*
Het is herfst, nat en kil, en het land is labiel. Het ene moment waait het, of striemt de regen, en dan laat de zon het patina van de stad baden in een gouden kleurenkrans. Na het eerste flauw griepje duikt kieskoorts op, een epidemie. Een schrijver richt zijn pijlen op de verkiezingen zelf. Men verwart peilingen met feiten. En nu de voorspellingen niet meer zo gunstig zijn voor het nieuwste contingent politieke pummels zegt de leider, een nukkig kind dat zijn zin niet krijgt: periode zonder regering was de beste periode voor economische groei – om maar te zwijgen over de periode zonder hem.
Ik sta op het Quinten Metsysplein. Loop over het kunstwerk van Lucas Bernaerts en Luc Cauwenberghs. Een blijvende herinnering aan de nacht van vrijdag 18 april 1902. Toen vielen in Leuven zes doden voor het algemeen stemrecht. Er werd een straat genoemd naar diegene die het bevel tot schieten gaf: de Vital Decosterstraat. Pif poef paf, arbeider, student, liberaal, katholiek of socialist, wie op straat kwam, knalde men af.
Vandaag heeft men meer belangstelling voor voetbal dan voor politiek. 25 mei 2014, de moeder van alle verkiezingen, gaat niet alleen over de federale, de regionale en Europese verkiezingen, maar vooral over de troonsopvolging in Leuven, een koningsdrama, bloedstollend.
In Leuven, de fiere Dijlestad, naast Kessel-Lo, begrijpt men eindelijk dat men moet luisteren naar elkaar. Sinds enkele maanden heeft men op de hoek van de Tiense met de Munstraat Den Babbelplansjei, een Speaker’s Corner. Zulks is geleden sinds de Merovingische hofmeiers en de zestiende-eeuwse ketterse hagepreken… Schokkende thema’s kwamen aan bod: Een naaktstrand in de stad. Leuven aan de Alpen – Bedoelde men de klimaatopwarming? Surfen we binnen enkele zomers in Tirlemont-sur-Mer? … De spits werd afgebeten door de grootste rederijker die deze stad ooit gekend heeft: LMJT, beter bekend als Louis Marie Joseph Tobback. Hij staat bekend als een verbale krachtpatser. De Gesel Gods van de plaatselijke politiek. Hij zou moeten afleren dat hij niet altijd moet grommen en blaffen. Ik zie hem liever als een zachtaardig diertje (wat hij privé ongetwijfeld is). Geen panda –komt communautair gedonder van- geen pluchen beer, ik zie hem als een Lam Gods. Goede leiders luisteren naar hun mensen, boeken vooruitgang met empathie. Ik zie hem liefst als hondje. Een Sint-Bernardus voor Leuven. Of kleiner, het hondje dat sinds mensenheugenis naast de grote grammofoon zit: His Master’s Voice. Ik weet niet of je dat kent. Google gerust… In elk geval, het Quinten Metsysplein, de Tiensestraat, Louis Tobback… bibliotheken kan men erover vol schrijven.
