Die ochtend in de slaapkamer. Ik ontwaakte. Uit onrustige dromen. Hoe meer het lawaai aanzwol hoe dichter ik bij het raam kwam te staan. Buiten stond, zo ver het oog reikte, een menigte. Nauwelijks in bedwang te houden.. “Of die drie onnozel boekskes nu bestaan zal ons worst wezen, beenhouwersjonk.” “Steekt u Ham, Beat en Blue Moovie ge-weet-wel-waar. ”Desnoods in een lade”. Tot barstens toe gevulde, keiharde tekstballonnen vlogen mij om de oren. “Voor ons geen intellectueel gezever” “ Geen Portrait of the Artist as a Young Man” Geen Diary of a Mad Old Man. Geen flauwekul zoals The Life and Opinions of Tristram Shandy. Het ging crescendo (oorverdovend) Toen bijna door de geluidsmuur:: Wij willen punk!
DIDI DE PARIS 
Plaats een reactie