De Canadese dichter BERTRAND LAVERDURE wordt ereburger van de onafhankelijke republiek Kessel-Lo
“Het lachen, de feesten, de angst, de pijn… Het surrealisme, de zottigheid, de zattigheid…. Poëzie past niet in agenda’s, plant niets, laat zich niet programmeren. Holderdebolder overviel mij de vraag van Antoine Boute of ik nu vrijdag 2 maart iets kon organiseren in Leuvense. Om in stijl onze vriend en collega de Canadese dichter-performer Bertrand Laverdure te ontvangen. Zo gezegd zo gedaan.”
met: Dirk Vekemans (bekend van radio en TV! – kookprogramma’s) – Antoine Boute (de grootste lawaaimaker van het westelijk halfrond!) – Didi de Paris (a.k.a. Nonkel BOKS) en Andy Fierens (hier is een heel nieuwe Phil Bosmans in de maak!) en… BERTRAND LAVERDURE ! (het wordt zijn beste optreden ooit in Kessel-Lo)
Nu vrijdag 2 maart 2012 om 20u30 Inkom gratis
Smidsehof, Smidestraat 31, 3010 Kessel-Lo
Alle(e)n daarheen!
Dit jaar wordt honderd jaar LP Boon gevierd. Z.O.-Vlaanderen ademt Boon uit. Als Aalstenaar leunde hij tegen de streek aan en schreef o.a. boeken die zich afspeelden in Zottegem, Geraardsbergen, Zwalm… Jan De Lichte, dat is Z.O.-Vlaanderen, al doet men soms zijn opperste best om die herinneringen uit te wissen.
Op 15 maart 2012 zou onze nu grote maar vroeger verguisde meneer Louis Paul Boon honderd jaar geworden zijn. Boon zei: “Het is mogelijk dat het onmogelijk is om iets nieuwer en juister te zeggen, maar over al het geschrevene daalt de stof der tijden neer, en ik peins daarom dat het goed is als er om de 10 jaar een andere een kruis trekt over al die oude dingen, en de wereld-van-vandaag opnieuw uitspreekt met andere woorden.”
Dat is wat Lezen in de Lente wil doen. We zien Boon nog niet op de eerste rij zitten van een herdenking waarbij het establishment een aantal bekende figuren uitgenodigd heeft om hem te roemen en te eren, met blommekes te smijten en den hemel in te prijzen
De man die vroeger verbannen werd van de school, wiens boeken op de lijst raakten wordt nu terecht geëerd met een reeks activiteiten BOON 2012, die gecoördineerd worden door de Stad Aalst. Een mooi initiatief…maar met een weinig Boonsiaans beschermcomité dat de activiteiten sponsort. Onder hen o.m. Vlaams Minister-President Kris Peeters, VOKA-baas Jan Van Gyseghem en ex-Vlaams Belanger Karim Van Overmeire. Boon beschermd door ministers, werkgevers en extreme nationalisten…drie groepen van mensen die bij hem niet direct op een hoog blaadje stonden. Als het hiernamaals bestond, dan kroop Boon uit zijn graf om ze figuurlijk met woorden te geselen!
Karim Van Overmeire die in 2011 nog stelde:“Ik weet persoonlijk niet of ik Boon, zoals u doet, onder de Vlaamse genieën zou rekenen. Ik moet zeggen dat ik met enige verwondering en enige geamuseerdheid naar de heiligenverering kijk waarmee Boon in de socialistische beweging wordt bekeken. Misschien heeft dat ook meer te maken met levensbeschouwelijke en politieke motieven dan met de waarde van zijn werken.” De man die in 2004 in de gemeenteraad van Aalst tegen de benoeming van Boon stemde als ereburger?
Dit steekt bij velen de ogen uit. vzw ’t Uilekot gooit het over een andere boeg en zet muzikanten, schrijvers en co aan het werk voor een ‘sociale en rebelse’ Boonherdenking die zich ook durft uit te spreken over de problemen van nu. In bijlage vind je het voorlopige programma. Mogen we je vragen daar ruchtbaarheid aan te geven?
’t Uilekot richt ook een Volkscomité op dat deze literaire Boon-maand ondersteunt. Net als het LP Boon Genootschap moeten we het rooien met een paar honderden euro’s aan subsidies. We zoeken daarom gewone lieden die dit festijn willen ondersteunen. Dat kan door een gift over te maken op 001-0597918-86 van vzw ’t Uilekot. We moeten een deficit van een paar duizend euro zien te overbruggen en rekenen dan ook op wat gulheid. Het initiatief staat uiteraard ook open voor kleine gevers en voor mensen die gedurende de activiteitenmaand of ervoor als vrijwilliger willen meehelpen. Alle namen worden vermeld op onze website: http://www.lezenindelente.be
Als er geld teveel in de schuif komt belonen we daarmee een rebels sociaal initiatief in de regio.
Info: Filip De Bodt (0496/718472)
vzw ’t Uilekot
Groenlaan 39
9550 Herzele
053/626436
0496/718472 http://www.uilekot.org
001-0597918-86
Natuurlijk kan ik als schrijver niet tegen mijn taal zijn, een schilder keert zich toch ook niet tegen zijn verf. Ik ben opgegroeid in een taal die zich nauwelijks fonetisch laat neerschrijven.
In september 1969 belandde ik in een stad vol taalstrijd. Ik wist mij meteen in een linguïstisch no man’s land.
Voor de ene partij was ik “un sale flamand”, voor de ander “een boer”.
Ach, geef die mensen eens ongelijk.
Wij, simpele zielen, jongetjes uit de gemeenten rond de hoofdstad, het kanonnenvoer in de taalstrijd, wij werden onderworpen aan lange sessies van aan het sadisme grenzende mondgymnastiek. Tot uiteindelijk ook wij de klinkers onder de knie kregen. En beschikten over een zeker flux de bouche.
Vandaag worden in de stad 200 talen gesproken.
Natuurlijk lag het niet aan de taal alleen.
Vlegels zoals ik, die moest men werkelijk alles aanleren, tot de eenvoudigste dingen zoals het smeren van een boterham.
Doe ik het goed, zeg ik het goed?
De cultuurtaal was fnuikend als een muilkorf, een dwangbuis. Zeker voor deze Muilheld, olifant in de porceleinwinkel. De discrepantie tussen wat men voelt en wat men zegt… Een Döppler-effect… De nakende schyzofrenie… Alsof wij bij elke situatie de foute ondertiteling waren. …
Een levenslange “taalvervreemding” hield ik eraan over.
En boterhammen eet ik alleen als het echt niet anders kan.
Ik heb nooit veel sympathie kunnen opbrengen voor de promotoren van het A.B.N.
Ja, indertijd was het Nederlands niet alleen Algemeen maar ook nog eens Beschaafd…
Na het dialect, kwam de cultuurtaal, en dan ontwikkelt zich als Belgisch compromis, het tussentaaltje. Taal is iets levendigs. Taal heeft vele registers, de context verandert voortdurend. Taal is lenig, een brandstof niet fossiel van aard, ontwikkelt zich ver van vendelzwaaien en kantklossen. In cyberspace. Op de chat. Op de skype. Skype, de beeltelefonie zoals we die rond de tijd dat ik op de middelbare school aankwam, konden zien in de film 2001: A Space Odyssey.
Misschien valt straks het schrift weg?
Achteraf bekeken constateren we dat het Maya-schrift zich laat lezen als lange rijen mini-beeldschermpjes.
Het meest gelezen boek vandaag is FB.
Taal ondergaat een reeks mutaties, morpht voordurend tot een kluwen van fonetisch weergegeven dialect, gelardeerd met emoticons, afkortingen, morse-berichten, Egyptische hiëroglyfen, body language en Google Translator.
En zie hier als pronkstuk in ons taallaboratorium: de dt-fout als ultiem anachronisme…
Taal neemt voordurend nieuwe vormen aan: Iemand schrijft “Myn pa staat te wagten.: Wachten met “g” i.p.v. met “ch”, en mijn met een Griekse Y. Is dit de spelling Kollewijn zoals die gehanteerd werd door Van Ostaijen en Gust Gils? Het fonetisch weergegeven zoals in de begindagen van AMADA. Lange tijd stond op een muur in de stad te lezen: Boerzwas buite!
Taal breekt wet.
Ook het gesproken woord heeft vele registers. Ik word keer op keer betoverd door het sprookjesachtige van de woorden en het timbre van Kader Abdolah. Ik hou ook van het vuile in klank en woord als ik Louis-Paul Boon hoor. Het heeft de rauwheid van blues. Op een kapotte gitaar. Ontstemd. En ik was, en ben, nog steeds gecharmeerd van het uiterst gesoigneerde Nederlands van Hugo Claus.
Ik gruw van alles wat zweert bij zuiverheid. De zuiver lijn van de ideologie, de religie, het ras, de taal…. Dat laatste is vandaag… De zuivere taal, de klare taal… Het middel waarmee men duizenden jongeren, allochtonen jongeren, uitsluit van serieuze kansen in de maatschappij omdat ze het Nederlands niet zouden hanteren comme-il-faut….
De zuivere lijn kan alleen op mijn sympathie rekenen bij Matisse, en bij een handvol striptekenaars.
Maar ik leef dan ook in een land waar men 540 dagen nodig heeft om een regering te vormen. 500 dagen om te pallaberen over taalperikelen, de rest van de tijd gebruikt men dan om de gemeenschap vlug-vlug de meest onrechtvaardige en onzinnige besparingen ooit, door de strot te rammen…
Ook moet ik hartelijk lachen om de taalkundige eenheid in de Trage Landen bij de Zee. Nederlanders en Vlamingen ondertitelen elkaars televisieprogramma’s. En van de Vlaamse film ‘Loft’ werd speciaal voor de Nederlandse markt een Hollandse re-make gemaakt.
Deze context is het kader waarop ik mijn canvas span…
Enkele maanden geleden bracht ik een nieuw boek uit. Mijn eerste boek in zestien jaar. Ik wou de uitdaging groter maken. Omdat ik weet dat de meeste mensen écht het schijt hebben aan poëzie, koos ik ervoor met een dichtbundel op de proppen te komen.
Het werd een co-productie tussen een Nederlandse en een Vlaamse uitgeverij. En u begrijpt dat ik een tevreden man ben omdat mijn Bovenmoerdijkse vrienden met hun poten van mijn Vlaams gebleven zijn.
De vooroordelen waartegen ik moet opboksen zijn talrijk. De titel moest boekdelen spreken. Het werd volledig opgetrokken uit kapitalen, en zonder verder omringd te zijn door enig leesteken BOKS
De bundel opgebouwd rond metaforen ontleend aan de boks, put uit vele vaatjes, uit vele taalregisters… Sommige van mijn gedichten verdragen geen papier. De bundel heeft ook en vooral tot onderwerp het spanningsveld tussen het gesprokene en het geschrevene.
En omdat een goed verstaander maar een half woord nodig heeft zeg ik, BOKS is de naam, Nonkel BOKS.
Spoorzoeken op KULTURAMA:
Een hulde aan schrijver Kamiel Vanhole
In 2008 namen we te vroeg afscheid van de Leuvense schrijver Kamiel Vanhole. Op zaterdag 18 en zondag 19 februari nodigt Jessa Wildemeersch vrienden en verwanten van Kamiel uit in de prachtige leeszaal van de Universitieitsbibliotheek in Leuven om er een hulde te brengen aan het leven en het werk van Vanhole. Wees welkom en laat je onderdompelen in het oeuvre van Kamiel Vanhole.
Theatervoorstelling
Zaterdag 18 februari- 20u30 De Nacht van Margaretha I tekst Kamiel Vanhole I spel Jessa Wildemeersch I cello, harp Seraphine Stragier I harmonium Griet Grypdonck I coaching Sien Eggers
Aperitiefconcert
Zondag 19 februari – 11u tot 13u doorlopend: Fragmenten uit het werk van Kamiel Vanhole door Sien Eggers I Josse De Pauw I Benno Barnard I Charles Ducal I Didi De Paris I Jessa Wildemeersch. Met live muziek van Centsbisous
Locatie: Universiteitsbibliotheek, Ladeuzeplein 1, 3000 Leuven
Info en Reservatie: 016 /300 900 I http://www.kulturama.be
Met je toegangsticket kan je zowel de theatervoorstelling van ‘De nacht van Margaretha’ op zaterdagavond als het aperitiefconcert op zondagochtend bijwonen.
Spoorzoeken (naar de bundel reisverhalen van Kamiel Vanhole ‘De Spoorzoeker’) is een samenwerking tussen les yeux bleus vzw, Agnès Van Emelen, De Stad Leuven en de Universiteitsbibliotheek van Leuven.
Het vriest dat het kraakt en in de ochtend belt vriend Kris Verdonck om te zeggen dat hij kwaad is. “Lees DS, onverantwoord interessant, op de voorpagina en zie tot wat machtige families in dit land in staat zijn”. Achteraf, bij de koffie, twijfel ik of ik Tom Lanoye moet bellen om hem te vragen of hij alstublieft nog een deel wil bij schrijven, aan zijn trilogie, over dit land: een nooit eindigende soap. Thuis, Familie en Sopranos alles in één. Een drie-eenheid, goddelijk en monsterlijk. Maar de tijd gaat snel, gebruik hem wel. Tegen de middag open ik mijn mailbox en ik ben aangenaam verrast. De mevrouw van de Sleghte Leuven zegt dat het boek waar ik gisteren zo voor heb zitten staan zagen er nu toch is. Onmiddellijk glijd ik in mijn jas, de vrieskou in. Onderweg word ik opgehouden door mijn FB-vriendin Martine Van de Moere. Zij heeft iets voor mij. Een stapel boeken: Claes, Timmermans, Walschap, Boon. Vlaamser kan niet. Ik sleep de vracht naar huis en ga dan naar de boekhandel. Het is al weer bijna helemaal donker als ik thuis, in mijn warme leger, lees in een interessant boek van Matthias Lievens: “ Socialisme en democratie in de 21ste eeuw”. De nacht valt en wordt helderder en helderder. Net voor ik onder een dikke laag dekens wil kruipen krijg ik telefoon van het hoofd van wat waarschijnlijk de interessantste en moedigste uitgeverij van ons taalgebied is: Het Balanseer. En ik zeg “Jaja, meneer, neenee, meneer”, sta aan het raam van mijn werkkamer, en zie: in mijn straat, tussen geparkeerde wagens, sluipt een wonderlijk dier dat ik nooit eerder gezien heb: een steenmarter. Misschien zoekt het beest warmte in het karkas van een auto, en zal het dan als bedanking tegen de ochtend de remkabels doorbijten. Ik besef dat dit het soort dieren is waar ik mijn kippetjes elke nacht tegen bescherm, en waar Ernest Claes zijn Floere het Fluwijn over geschreven heeft, en dat heel deze dag weer overspoeld werd door literatuur.
Twee engeltjes verblind door een gloed
vergaten hun ochtendgebed
gooiden de sprei van zich af
sprongen uit bed, wrongen hun voetjes
in sloffen, sloegen een kamerjas om
en liepen naar: het venster.
IJsbloemen werden tot opens toe beademd:
over de wereld lag een wit tapijt gespreid.
Een dweil aan de waslijn en een jutten zak
waar steenkool in gezeten had, alles verstijfd
zoals de kruiwagen op het gazon verloren
had eindelijk zijn vaste vorm gekregen.
Het winterkoninkje, het koolmeesje
en het roodborstje waren getuige:
overal fonkelde kristal. Een onzichtbare hand
had alles tot rijp geslagen op rijm gezet.
En het land was bang te breken, durfde
niet meer te bewegen.
In de poriën van het perzikenboompje
had de wind witte lijntjes getatoeëerd
en de uitwaseming van de nieuwe dag
zich tot poëzie gekristalliseerd.
En zilveren webben verbonden alles
van hier tot aan de dooi.
Nergens is de vreugde zo groot als in een land vlak na een algemene staking. De voorbije 24uur hebben het nog eens bevestigd: staken maakt iedereen blij. Vakbonden, politieke partijen, studenten, scholieren, tram- trein- busgebruikers, de media, patroonorganisaties, allemaal kijken ze tevreden terug op de algemene staking. Zelden is de tevredenheid zo algemeen. Het is onvoorstelbaar wat de staking teweeg gebracht heeft. De files bleven uit, de stress nam af, het ziekteverzuim nam af, het aantal verkeersdoden daalde, en een hele dag werd nergens in het land fijn stof gemeten. Vooral het patronaat is in zijn nopjes. Voka, VBO, Unizo vinden het tijd dat daarvan eens de winst uitgerekend wordt en dat die dan eerlijk verdeeld wordt onder al diegenen die gestaakt hebben. Elke staker moet krijgen waar hij, of zij, recht op heeft: een bijkomende premie. Vakbonden en patroons roepen gelijkgestemd: hop naar de volgende algemene staking! Men eist herhalingen en verlengingen, uitbreidingen, in tijd, en in ruimte. Ordewoorden zijn: beter, en meer, en vaker: staken!
De Canadese dichter BERTRAND LAVERDURE wordt ereburger van de onafhankelijke republiek Kessel-Lo
DIDI DE PARIS 