DE WOLKEN (ARISTOPHANES)

Soms gebeurt het dat letters, als donkere wolken bijeengedreven door angst overdrijving en achterdocht, en alle andere duistere motieven die mensen ertoe aanzetten de taal te misbruiken, op eigen houtje nieuwe combinaties vormen. Men zegt dat het mutaties zijn, alfanumerieke mutaties, veroorzaakt door het eten van genetisch gemanipuleerd voedsel. Men weet nog niet goed hoe die processen verlopen… De regen is dan toch nog gekomen, vannacht. Too little, too late. Men heeft een zondvloed nodig, een tsunami om deze extreme droogte weer ongedaan te maken… Nu weer worden de dagen overschaduwd door DSK…BDW, FDW en nu weer is het al een hele tijd DSK. Het lijkt op een afkorting uit W.O.II. Iets als KDF. Kraft durch Freude, maar het staat voor de voorzitter van IMF. Ook doet het allemaal middeleeuws aan: edellieden die ontvoerd worden en waar dan om allerlei motieven losgeld voor gevraagd wordt. Niet dat het in mij op zou komen het IMF te verdedigen. V.l.n.r.: VN, VS, VL, CEO, B, IBM, N.-V.A., VB, EHBO, FB, EU, G7, SUV, APPS, GPS, OHL Imob, InBev. Moeiteloos spreekt over het KO van de CAO bij de kmo. Btw we hebben ook BTW, en het BNP van de BMW en de EHEC… M.i. i.h.o.i.v. (ik vertaal: “Mijns inziens is het onder invloed van”) de LTI, de Lingua Tertii Imperii, de Taal van het Derde Rijk. In LTI beschrijft de filoloog Victor Klemperer (1881 – 1960) minutieus hoe de dictaturen meer en meer gebruik maakt van letterwoorden en afkortingen. A.F.K.O.R.T.I.N.G.E.N… Niets verdwijnt, zaken worden minder zichtbaar, minder in het oogspringend. Men kort af.

LICHTJES VAN DE SCHELDE

We kunnen er op elk moment een punt achter zetten. We proberen te ontsnappen aan de spoken uit het verleden. Oude spiritisten, duvelstoejagers zoals BDW, men is al gauw geneigd hem te verwarren met een kikker, opgeblazen door kinderen, aardig en boos, een rietje in zijn reet. Uitpuilende ogen. Dames, kus deze kikker niet! Het is een splijtzwam. Opent hij zijn scheur dan zit hij te splijtzwammen. Denk maar niet dat hij in staat is ook maar een seconde van ons leven te vergallen. We spelen met hem een spel zoals de kat met de muis. We spelen ermee zolang hij ons amuseert. Alles is spel, Huizinga. Zelf laat BDW ook graag poppetjes uit het verleden opdraven: Reagan en Tatcher. Twee poppetjes uit een zwart en donker verleden, twee poppetjes in papier maché, ontsnapt uit Spitting Image. De Muppet show in Theresienstadt, zoiets is de galerij der groten. Ook de kouwe kak waarmee BDW nu weer komt aandraven: na het Dalrimpeltje, thee slurpen op Downingstreet 10, mag hij nu schoothondje spelen voor Vaclav Klaus, de president van Tsechië, koning van het achterland, aartsconservatieve vrijemarkteconoom en eersteklas slippendrager op het Kremlin. Er zat een aapje op een stokje, Achter moeders keukendeur. Hij had een gaatje in zijn rokje. Zwakke persoonlijkheden hebben altijd een vijandsbeeld nodig, en figuren om zich aan te spiegelen. Zo voert de dompteur van het vlooientheater nu al meer dan een jaar dagelijks zijn voddig showtje op, een freakshow, om te verhullen dat hij maar één ambitie heeft: burgemeester worden van Antwerpen. Een ver doorgedreven vorm van separatisme: zijn eigen dynastieke baronie aan de Schelde, een vadsige koning aan het ploeterbad.

BACK TO BLACK

Het is het oude verhaal van een stok zoeken om er een hond mee te slaan – en wie doet nu zoiets? De Wever had een klacht ingediend tegen de Waalse auteur Pierre Mertens. Vandaag seponeert de Brusselse raadkamer de klacht. Met De Wever is het weer eens Much Ado About Nothing. Veel geblaat, weinig wol. Gewoon een schrijvertje pesten. We kijken naar de hemel en zien dat de regen ook vandaag niet komt. De gedachten dwalen af naar Heinrich Heine, een romanticus uit de 19de eeuw. Zijn woorden waren profetisch: wo man Bücher verbrennt, verbrennt man auch am Ende Menschen. En daarom leggen we zomaar een plaatje op, vandaag.

BELIEVERS & NON-BELIEVERS

Ik geloof dat Ned Lutt wel degelijk bestaan heeft. Hij werd opgehangen. Zoals velen van zijn medestanders. Wat oogst kapitalisme? Strange fruit. Dat geloof ik. Het is allemaal een kwestie van geloof. N.-V.A. gelooft niet in Di Rupo, bloklettert de krant die blij is omdat ze een Dalrymplerock-rel heeft, geloof ik. Wie gelooft De Wever nog? Niemand! Ik geloof dat hij zich schuilhoudt in een grot. In Bora-Bora. We kunnen geen foto’s tonen vanwege te gruwelijk. Ik geloof dat Ned Lutt meespeelde op John Cale zijn album Sabotage/Live. Ik geloof dat het niet verstandig is je tanden ’s ochtends te poetsen met een haarborstel. Ik geloof dat minister Magnette de Nationale Bank niet gelooft als het gaat over hun cijfers over de winsten uit kernenergie. Ik geloof dat hij nu meer geloof hecht aan de cijfers van de Creg. En ik geloof niet dat het IMF daadwerkelijk verantwoordelijk kan gesteld worden voor die verkrachting. Ik geloof niet dat het zal ontaarden in een reality-soap met post-apocalyptische allures. Eerlijk gezegd geloof ik niet dat misdadigers thuishoren in Franse kloosters. Zeker niet als het religieuze zijn. Nooit gehoord van “leven als God in Frankrijk”? En eerlijk gezegd geloof ik niet dat de vrouw van de president zwanger is. Kijk maar naar haar gemaal en je ziet meteen: ze heeft al een kleine. Frankly my dear, I don’t give a damn!

LUD(D)IEK

En terwijl Racing Genk nu al voor de derde keer op rij de landstitel binnensleept, heel wat mensen met een vervangingsinkomen de beslissende match niet konden bijwonen – “lompenproletariaat” heet vandaag gewoon “kijkvee”- en elders in het land iemand veroordeeld wordt tot 432 dagen celstraf voor zwartrijden – mensen met een vervangingsinkomen zíjn lastige klanten, en gratis openbaar vervoer zóu wel eens kunnen helpen tegen de ecologische ramp die ons boven het hoofd hangt – laat McDonald’s weten een aantal verkopers te zullen vervangen door betaalautomaten; het electronisch systeem zal toelaten meer informatie over de klanten te verzamelen en een grote databank uit te bouwen met hapklare gegevens over tandafdruk, iris-scan-identificaties en zorgvuldig gemanicuurde touchscreen -vingerafdrukken, en wordt de wereld ondertussen stilaan een troosteloze plaats omdat onder impuls van het immer alom aanwezig zijnde economisch primaat de woordenschat inmiddels zo afgevlakt is dat men geen woorden meer vindt om elkaar nog langer te troosten, herdenk ik in de stilte van de ochtend -de koffie smaakt overheerlijk, de tuin ligt er stil bij en Robert Johnson krast als een kraai – de ongrijpbare, want volslagen imaginaire Ned Ludd; hij was aan het begin van de negentiende eeuw het zinnebeeld van de strijd van de mens tegen de machines, en om het geheel volslagen ongeloofwaardig te maken – 400.000 zwartrijders per jaar: dat moet je verdienen! – vertel ik u er bij dat die wilde en redeloze strijd aan het begin van de negentiende eeuw, meer bepaald van november 1811 tot januari 1813, dus méér dan twee jaar voor de Slag van Waterloo (de repressie was ongemeen hard) de onvoorwaardelijke steun kreeg van de dichters Shelly en Byron. Oh, Lord!