Buiten het feit of die Tom Bonensnaak nu al dan niet geregeld in zijn blote flikker op zijn fietszadel zit, had mijn opa overschot van gelijk met te zeggen: “Jongen, blijf weg van wielrenners, het zijn junkies!” Een saai “evenement” als de uit de kluiten gewassen kermiskoers, de Ronde van Frankrijk, kan alleen in komkommertijd op enige aandacht rekenen. Deze gecyclismiseerde stoelendans wordt alleen georganiseerd om politiek tuig voor het oog van de camera te brengen. Daarom is het begrijpelijk, dat Country ‘Cow’ Joe, de dag na de Nationale Feestdag, van de tricolore gevarendriehoek, in de Trage Landen bij de Zee, aanvangt met het lichtelijk sublieme Sunday Morning van The Velvet Underground.
Archive for juli, 2007
Ploeg “Bloglit” wint Tour de France!
juli 22, 2007Wat zoekt het volk in zijn Bloglit?
juli 19, 200730.000 Hits Cann’t Be Wrong!
juli 19, 2007
Geachte Mevrouw,
Sartre had het volslagen verkeerd toen hij stelde dat de anderen de hel waren. Had hij maar het geluk mogen smaken mij te hebben mogen kennen!
Toen ik vanochtend bij de thee Uw overigens sympathieke reactie las, kan ik U alleen maar, vooral inzake het sex-appeal van auteur, overschot van gelijk geven.
Op één punt zie ik mij echter genoodzaakt even de puntjes op de i te zetten. Metname inzake Uw opmerking dat de 30.000 hits niet authentiek zouden zijn.
Uw begrijp dat dit echter in deze wel degelijk het geval is. Binnen het paradigma van de bloglit begrijpt u dat “een hit” hier moet geïnterpreteerd worden in de hoedanigheid van een bepaald persoon van het vrouwelijk geslacht.
Bewijzen hiervoor zijn allemaal zorgvuldig bij gehouden en opgeborgen in de archieven van De Schrijverij De Paris.
Dat Wij, Mijn Zeer Gewaardeerde, elkander al een jaar kennen daar kan ik alleen maar toejuichen. Het genoegen is mij namelijk wederzijds. Ik zal God en al zijn Engelen bidden opdat dit alleen nog maar Het kan alleen maar toenemen.
Teder stuurt Uw toegenegen Scribent U zijn frêle groet.
BLOGLIT RULES!
juli 18, 2007Kijk naar een willekeurige verkiezingsuitslag. Dit is het beste wat je van de medemens kan verwachten. We moeten niet klagen. Beter kunnen ze niet. Gelukkig is er -als enig afdoend tegengif – de bloglit, de enige zaligmakende waarheid (tenminste als we binnen niet al te lange tijd het ironie-teken onder de knie krijgen!). Eindelijk begint het bloglit-project vruchten af te leggen. En iedereen die dit leest kan het beamen. Darwin had gelijk: vrouwen zijn gewoon veel slimmer dan mannen. Het zijn hoofdzakelijk vrouwen die een oog een oor en een gevoel hebben voor bloglit. Vandaar “Au bonheur des dames”. Niet te verwarren met dat boek van die Zola. Literatuur hoeft niet saai te zijn. Het kan anders. Vanaf vandaag heeft bloglit, de Stille Revolutie, nog maar 3O.OOO zielen bereikt, een fractie van de wereldbevolking, en toch begint de bloglit eruit te zien zoals die door zijn creator bedacht is: de comments zijn langer dan de eigenlijke bijdragen! Een mooi voorbeeld, om niet te zeggen een manifest, was onze tekst “Het leven zoals het is: schrijven”. Ik kan iedereen alleen maar aansporen zo veel mogelijk te schrijven. Go! Go! Go! Girls.
Hibernation Über Alles!
juli 8, 2007Ook Nul Zeven Nul Zeven Nul Nul Zeven was een spannende dag in Stadt™Ville©City®. Vroeg in de ochtend verloor een vrachtwagen zijn lading met irriterende producten. Al kon dat laatste volgens Country ‘Cow’ Joe ook beschouwd worden als een pleonasme. Joe was die dag betrokken geraakt bij een actie. Deze keer tegen bejaarden die zich in zijn buurt meenden te mogen installeren. Zonder Joe zijn toelating. En de buurt was al overbevolkt. “Vakantie dat is als de buren er onderuit muizen” had Joe ergens gelezen. De vergrijzing zou hij te lijf gaan door de verwitting. Kes-Salò is een rustige buurt van Stadt™Ville©City®. Mee met de rest van het buurtcomitté had hij geroepen “Huisdieren, ja! Bejaarden, nee!”. Niks dan last had je met die bejaarden. Veel vuilnis. Als ze iets mispeuterd hebben, dan gebaren ze van krommen haas. De hele dag voeren ze geen klap uit. Meestal hokken ze samen. Ongelofelijk, hoe ze tergend traag de straat over steken. Te lui om te werken zijn ze! Profiteurs. Roddelaars, kwaadsprekers. Op treinen en bussen krijgen ze altijd de beste plaatsen. Als dank laten ze een ferme wind, gevolgd met een venijnig lachje. Bejaarden staan altijd op wacht – villeine verrimpelde tuinkabouters – achter hun gordijnen. Tandeloze haaien. Producenten van smirnatapijten! Collectionneurs van sigarenbanden!
Joe hield van de medemens, maar er zijn grenzen. En zeker een leeftijdsgrens! Een mens is nooit te oud om te leren. Ervaring en al die andere flauwe truut, zijn ze zo weer vergeten. De vergrijzing kan men best zo vroeg mogelijk te lijf gaan. Met wortel en al uitrukken. Wanneer dienen de eerste symptomen zich aan? Mannen als ze zich op straat vertonen met spierwitte benen belachelijke shorts die vloeken met hun witte sokken in sandalen. Ze dragen ringbaarden en laten buiken en alles wat ook maar denkbaar is hangen. Dát zijn slechts enkele van de symptomen. Dan is het tijd! Van bij het eerste grijze haren doet een mens er goed aan zich te laten invriezen. Zeker tot ze de oudtestamentaire leeftijd van de volle honderdtwintig hebben bereikt. Je zal zien. Ze zullen helemaal wit zijn. Vergrijzing is slechts een periode in het leven. een beetje moeilijk, zoals een penopauze, een puberteit. eens de leeftijd van 120 bereikt zijn ze weer welkom. Zelfs in zijn buurt! Straks vertrekt Joe weer op jacht. een soort hondenmepper maar dan van oudvlees, heertjes met laaghangende broeken, met vetvlekken op, en ouwe besjes. Als hij er genoeg gevangen heeft, zijn wagen volgeladen heeft, rijdt hij ermee naar de fabrieken van IJSBOERKE – een niet te onderschatten karwei met die klimaatopwarming. Wat zeg ik? Allemaal inbeelding. Klimaatopwarming. Geen vuiltje aan de lucht. Daar worden ze dan netjes ingevroren. Hij zal ze pas opnieuw ontdooien als ze voor de tweede keer de pensioengerechtigde leeftijd hebben bereikt. Je zal zien. Nog een kleine tweehonderd jaar en Joe heeft de vergrijzing opgelost!
Kes-Salò (De 120 dagen van)
juli 7, 2007Het is leuk toeven in de nieuwe CVP-staat! Gezelligheid troef en troef en troef en troef. Even snel als de wolken gedreven worden door de wind haasten de laten, de horigen en lijfeigenen zich om op de valreep hun belastingaangifte, een formulier, ingewikkeld en ondoorzichtig als het kiesstelsel, binnen te brengen in de burelen aan de Leni Riefenstahl Allee, aan de Philipssite, het grootste flikkenkot ter wereld. Omzichtig tussen flitspalen laverend. Het regime? Boetes, boetes, boetes! En stokslagen voor wie zich op straat durft te vertonen. Alsof ooit één betoging iets uitgehaald heeft. Anders was dit soort manifestaties al lang verboden. Vingeroefening voor repressieapparaat in B-mol. Sirenegezang vermengt zich met traangas in de ochtend. De choreografie is prachtig. Elegantie en perfectie gaan hier hand in hand – Gelijktijdig springen langs beide kanten van de Steenweg twee geuniformeerden op de bus. Alles wordt hermetisch afgesloten. Papieren, schnell, schnell! In één klap voelt men zich vijfenzestig jaar jonger. Vier geuniformeerden zijn er nodig om – nadat iedereen gecontroleerd werd . De bruintjes en de zwartjes extra op de rooster gelegd. Zomertijd, BQQ-tijd! – twee schoolmeisjes van de bus te slepen. Afschrikwekkend voorbeeld ter meerdere eer en glorie van orde en tucht. Grijs is de lucht. Één werkt bijzonder goed mee. Ze weent, ze huilt. Hartstochtelijk. Jammert dat ze te laat zal komen op haar werk. Een vakantiejob via een uitzendbureau. En hoog in de hemel voert de wind wolken af en aan. De hele zomer lang. Het regent feesten. Georganiseerd om diegenen die in de loop van het jaar straf opliepen, veroordeeld werden tot een werkstraf vooralsnog de kans te geven zich ten dienste van de maatschappij te stellen. Nooit telde men zoveel feesten. Elk dorp heeft zijn Woodstock – prikkeldraad incluis.Het rokje staat het meisje beeldig. Haar gitzwarte haren. Queen of Curves. Sneeuwwitje, mmmm – Een kort bevel en de deuren worden ontgrendeld. Men is blij dat de bus niet werd gevuld met gas. Kyoto, tweedeleedee, tweedeleedum, here I come! Met een schokje rijdt de bus verder. Een diffuus gevoel, iets tussen een erectie een lachkramp, maakt zich meester van de passagiers. Men buigt zich over het ochtendblad… In een afgedankte kazerne, in Bos & Lommer, bosrijk gebied, net buiten de stad, werd een sm-kliniek opgedoekt. De operaties werden verkocht op het net. Tegen zware betalingen liet men teelballen en penis amputeren, tegen een zacht prijsje werden vagina’s dichtgenaaid. Slachtafval werd gevoederd aan de gieren die sinds de verkiezingen boven het land cirkelen. Hoewel de schade door het ruigere artisanale werk toegebracht aan bepaalde edele delen onherroepelijk was, kon de kick beleefd worden tot in het oneindige. In het ziekenhuis werden honderden films aangetroffen, én professionele apparatuur waarmee de lustoperaties werden gefilmd. Het beeldmateriaal werd verkocht aan de ‘patiënten’ en verdeeld onder de deelnemers aan het rollenspel. Netgebruikers konden via een maandabonnement van 70 euro, hun lusten botvieren. Alle klanten, ten minste diegenen die nog in leven zijn, zijn blijkbaar tevreden naar huis teruggekeerd. Tot op heden heeft de Commissie kansspelen, de dienst Test(ikel)aankoop, het ziekenfonds, noch enige andere instantie klachten ontvangen. Marketeers zijn bijzonder geïnteresseerd in de zaak. Vanuit de kunstwereld werd het concept opgeëist. Een mysterieuze artistieke vereniging heeft het geclaimd. Naar analogie met de kunstfarms die in afgelegen gebieden in het buitenland werden opgericht. Het opzet was bijzonder kunstzinnig. Men wou de tijd de loef afsteken, zelf ingrijpen. Het lichaam besturen, veranderen naar eigen goeddunken. Het lichaam is het strijdtoneel voor vele veldslagen. Paal en perk wou men stellen aan de grenzen van het lichaam. De limieten van esthetische ingrepen wou men aftasten met een cirkelzaag, met een hakbijl, roestig. Het lichaam, en dan in het bijzonder het gezicht, voor eens en voor altijd modelleren –restylen. Het voorbeeld is Saint Orlans. De kunstenares laat allerlei onnodige chirurgische ingrepen uitvoeren. Met behulp van het Dorian Gray computerprogramma krijgt het gezicht vorm. Hiervoor gebruikt ze ingescande foto’s uit de jeugd, grote historische schilderijen. De katholieke kwaliteitskrant tenslotte geeft een gelijkaardig relaas van de feiten, met vermelding van het internetadres van de site “Opgeruimd staat netjes”.
BJÖRK
juli 1, 2007Why Do You, I Blog? Het antwoord vond Joe ergens in een uithoekje van youtube, waar Devendra Banhart, Björk en Josephine Foster de handen in elkaar slaan. Freakfolk of New Weird Folk, het kind moet een naam hebben. Voor het eerst in dertig jaar is er weer sprake van een beweging. CocoRosie, Anthony & The Johnsons, Joanna Newsom, Bright Eyes… Magische namen die plots opduiken, stukjes van een puzzle, nieuwe namen om zich aan te bezatten. Vreemde alchemie wordt bedreven. Het broeide al enkele jaren.
Het is vergelijkbaar met de New Wave die zich vanaf het middan van de jaren ’70 ontwikkelde rond Patti Smith, Television, Richard Hell… Figuren die vaak hun inspiratie gingen zochten bij de negentiendeeeuwse Franse decadence.
De jaren ’70 begonnen enkele maanden eerder, of was te een valse start geweest, meer bepaald in augustus 1969, op 15,16 en 17 augustus in Woodstock. Ze zullen ook abrupt eindigen – als een breuk in het pellicule – op 28 oktober 1977 met de release van het Sex Pistols album “Never mind The Bollocks”.
Al vroeg was Joe erachter gekomen dat er slechts één leidend principe is in het leven: muziek. De filosoof Jean Paul (Johann Paul Friedrich Richter) (1763-1825) omschreef de utopische inhoud van de muziek als “een heimwee naar de toekomst”. John Cale, Tony Conrad en LaMonte Young onderzoek naar de drone (een lang aangehouden noot of akkoord dat het hele muziekstuk lang blijft doorklinken)Joe keek aan tegen een decorwissel om “Elvis” tegen te zeggen. Geschiedenis was een kameleon.
Joe kon het niet anders zien dan een revival van de seventies – alles in begrepen: opnieuw werd hij wakker in de CVP-staat, de terugkeer van de kerncentrales en opnieuw folk. Alles was gewoon teruggekomen. Zoals de golven van de zee.