LA COMMUNE DE PARIS
En wie wil nu nog een gedicht?
Straks is ook het laatste café weer dicht
Suggesties qua titel of thema?
Mijn hond, mijn poes, mijn oma
of moeilijke woorden met een trema?
Laat jullie gerust maar inspireren
door praatjes en plaatjes,
muziekjes en leuke melodietjes
want in dit rondeel
krijgt iedereen zijn deel,
zang en spel, een stuk toneel,
en een spannend feuilleton…
Ja, het leven is een volle ton!
De sneeuw
verandert de wereld
in een zwart-wit film
van lang, lang geleden.
Een zee van sneeuw
is de wereld
waarin wij
twee vlokjes zijn.
Sneeuw
tot in de verste uithoek van het oog
en ik drijf weg
op een tas
zoete milde Etiopische arabica
Didi de Paris feest nog even door & wenst iedereen het allerbeste!
Terwijl de zee klotst fluister ik in de schelp van je oor. Twee versies; variaties op één thema. Het verschil in uitvoering is hemelsbreed. Tussen kitch en het echte leven -een gevaarlijke mix- tussen kakofonie en harmonie, zweeft Phaedra mijn angelieke fantasietje.
Regenachtige herfstavond en de dichter bladert in het diepst van zijn gedachten- Rond de Commanderie de Paris liggen de landerijen, stoeterijen, golfterreinen en de vertrekken van de meiden en knechten er stil bij. Alles is rust en vrede, baadt in een gouden gloed. Nooit was het licht zo zacht, hoogpolig bijna. De wijn sprankelt in het glas, de Parisienne ligt languit op de bank. In de haard knettert het vuur. Nooit gedacht dat een mens zoveel warmte kon hebben van een boek.
Schrijven is hard labeur. Samen met d.j. Remo Perrotti werkt Didi de Paris aan het optreden van volgende zondag. Op het Sinner’s Day festival. In bijlage ziet u een filmpje over de repetities. Vooral het instuderen van de danspasjes is moeilijk. Wellicht zal uw aanwezigheid hun hun wrede lot verlichten. Zij zijn althans nu al blij met de vele positieve reacties die zij nu al van verschillende mensen kregen. Kom hun gerust bekijken, maar gelieve hen niet te voederen.
Wat zich afspeelde achter het dikke glas moet oorverdovend geweest zijn en heel wat stof hebben doen opdwarrelen. Het voltrok zich in extreme slow-motion. Met het vallen van de laatste korrel in de zandloper was de deadline om mee te werken aan de gezelligste tekst ooit bereikt: er werden geen nieuwe inzendingen meer aanvaard. Onverbiddellijk als een guillotine is de tijd. Even glinsterend in het zonlicht en dan pijlsnel vallend. Men dacht dat het krekels waren. Cicades (die uit een UFO kwam gekropen). Maar het was het krassen van pennen op papier. Data-inplantaties in het miezerende elektrische veld, de virtuele pagina die de hele planeet omschreef – de vlag die de lading dekte. Een bladzijde werd omgedraaid. In alle computers, in alle telefoons, in alle chips, had een onzichtbare hand met een vingerknip de klok juist gezet.
Ik ben een en al oor, ik ben een en al oog… Ik weet nog niet tot wanneer jullie zullen mogen inzenden. Ik weet nog niet welke vorm de tekst krijgt. Ik weet alleen dat jullie enthousiasme niet te stuiten is. Ik wou dat ik was zoals jullie! Ik word overstelpt met zakken vol post. Men probeert een dam tegen ons op te werpen, maar het is een dijkbreuk, een lawine. Wir sind das Volk! Een invasie van postduiven, postbodes, meiden en knechten. Ordonnanties, bevelschriften, schotschriften, schampschriften,zieleroerselen… Gezegend zijn de vruchten van uw pen! Het woord altijd weer het woord. Exotische postzegels – sommigen buitenplanetair. Traktaten, verhandelingen, dissertaties, stellingen, opstellen, katebelletjes. Parole, parole, parole… Memories van toelichtingen, actes van verlaetenheid, bul, handschriften, gezegend zij de vruchten van uw pen! P.S. -P.R. Een interplanetaire intertekstualiteit. Een palimsest van fragmenten, gedachten, dromen, verlangens, herinneringen. Staatsgevaarlijke cocktail…Uw bent een bijzonder trouw publiek. De oproep miste zijn effect niet. Iedereen wil meewerken aan de tekst. En om dat alles te bezegelen geef ik jullie, mij geschonken door het volk, een hymne, een strijdlied (heroïsch), waarmee wij, gevaarlijke piraten en hemelbestormers, in dit prille derde millenium, alle machtscentra, boekenbeurzen en andere beurzen, poedelshows, fiscale paradijzen en andere artificiële paradijzen (in the winter of our discontent) zullen bestormen!
 | H. Elpze op het einde van de NVA |
 | Baader ohne Gruppe op VERKIEZINGEN 2018 (II) |
 | didideparis op DIDI’S EERSTE SELFIE |
 | Omelambie op DIDI’S EERSTE SELFIE |
| didideparis op WE ZIJN ER GLOEIEND BIJ! |
