Het waren vreselijke tijden!

 In het Vlaanderen van de jaren 60 zocht men zich een taal. Een soort kiswahili dat alle dialecten zou overkoepelen en dat toch ook een beetje op Nederlands leek, zonder dat je daarmee ginds meteen werd uitgelachen. Wij, hier in Vlaanderen, waren nog maar halverwege het alfabet, toen boven de Moerdijk hippies, Dijkers, Pleiners, nozems en ander tuig onze Schone Taal begonnen te bevuilen. Neem nu die groep Het (te lui om een titel te bedenken). Braken door met “Geen zin om op te staan”. Een song die het BNP niet bepaald de hoogte in gestuurd heeft. De Dictatuur van de Hippies veroorzaakte een economische malaise waarbij elke andere pandemie in het niets verzinkt. Tijd om alle monumenten neer te halen.