A Man Ain’t No Man When A Man Ain’t Got No Horse, Man…

En terwijl het stadje, heet van de herfst, in vuur en vlam staat voor 500 jaar Utopia, droomt Dichtertje van Li Po. Een Chinees dichter. Uit de achtste eeuw. Boze tongen beweren dat hij alleen maar goed schreef als hij dronken was. Zijn Pegasus bestijgen, dat nam hij nogal erg letterlijk op. Dagen lang zat hij dronken op zijn paard te schrijven. Als een gedicht klaar was gooide hij het over zijn schouder. Achter zijn paard liep een knecht. Die raapte de gedichten op. The Cowboy from the East, Het had iets van Het rijmende paard, een Suske & Wiske album uit 1966.

Li Po liet 1100 gedichten na…  Dus…

Een kudde hits draaft voorbij: Seven Horses in The Sky van The Pebbles, Crazy Horses van de Osmond Brothers,  Red Pony van The Triffids, Who’s Gonna Ride Your  Pony Boy van Bruce Springsteen. Bring on the Dancing Horses van Echo & the Bunnymen, Tennessee Stud van Johnny Cash, Rider in the Rain van Randy Newman en White Horse van Laid Back –je zit voor eeuwig op de paardenmolen.

Geen album heeft Dichtertje meer beïnvloed dan Horses van Patti Smith. Sindsdien is hij op hol geslagen: eerst een veulen dat door de velden draafde, dan glanzende zwarte paarden die uitbraken op een zwoele zomeravond, de bliksem sloeg in en de paarden braken uit. En er is Wild Horses van de zingende fraudeurs The Rolling Stones. En A horse with no name. En A Man Called Horse in de cinema. They Shoot Horses Don’t They? En Jolly Jumper van Lucky Luke… De Conquistadores landden in Zuid-Amerika. De paarden en de soldaten, zwaar bepantserd, zoals de soldaten in de straten van onze steden. Alles schitterend in de zon. De Maya’s en de Azteken dachten dat man en paard één wezen waren, door de bliksem geslagen, gaven zich onvoorwaardelijk over aan de buitenaardsen.

Mensen moeten weer paard rijden. De stad ruikt dan beter. Men kan championnen kweken op de pui van het stadhuis. Als iedereen op de E314 of E40 paard zou rijden dan lossen de files op, is de CO2-uitstoot nul en dan zou de aarde niet, zoals nu, voor de veertiende maand op rij opwarmen – voortaan zal het alleen maar crescendo gaan.

Bakker, brouwer, beenhouwer… alles weer met paard en kar. We verplaatsen ons per postkoets, diligence, hondenkar, paardentram en huifkar… Voortaan is het paard Hot & Hip. Mustang, Arabische volbloed of Brabants trekpaard, hobbelpaard of Trojaans Paard: Alle Pferde werden Brüde! My Kingdom for a horse. We geven het woord aan het paard. Do you yahoo? Voortaan meet men de grootte van een stad aan haar  uitspanningen met klinkende namen zoals de Posthoorn, de Diligence, of de Postiljon. Geen randparkings meer, parkeer je viervoeter in het hart van de stad. Het stadhuis wordt een paardenstoeterij, en het stadskantoor luistert voortaan naar de naam Ponderosa. Parkeer waar je wil, zo lang als je wil, en gratis. Niks circulatieplan! Gewoon de teugels vieren! Geef je ros de sporen, rij waar je wilt! Weg verkeersborden! Weg verkeersgordel! Geen witte lijnen meer op het wegdek, geen wegdek meer. Alle asfaltwegen opbreken. Sous les pavés la plage! Nu al groeit er meer en meer gras in de stad. Dus: straten vervangen door grasvelden. Gooi alle stadspoorten open! Hier komt Dichtertje, de Li Po van Kessel-Lo!

DE STAND DER DINGEN

Dichtertje, van wie we echt nog niet de laatste stunt hebben gezien, presenteerde een primeur voor het land van Vunt & Vaart: een interview, een uitgebreid interview (Echt iets voor de weekendbijlages van de ongelooflijk interessante kranten die wij hier rijk zijn – je hebt zes weken nodig om je erdoor te wurmen), een diepte interview met een … Met een… BIJ! (Beestig goed.)