In een column van Dichtertje las ik eens het volgende… Dichtertje, van wie we echt nog niet de laatste stunt hebben gezien, presenteerde een primeur voor het land van Vunt & Vaart: een interview, een uitgebreid interview (Echt iets voor de weekendbijlages van de ongelooflijk interessante kranten die wij hier rijk zijn – je hebt zes weken nodig om je erdoor te wurmen), een diepte interview met een … Met een… BIJ! (Beestig goed.)
We moeten ons haasten. De bij legt zich bijna te rusten, de natuur tooit zich al in vurige tinten… Winter is coming!
En Dichtertje die altijd al geïnteresseerd was in de bloemetjes en de bijtjes schreef: in onze vallei, eeuwenoud en bruisend, zoemt het constant van de geruchten. Hier, in de Meli naast de Dijle, zit het vol bijtjes, naarstige bijtjes.
Also sprach Dichtertje, de Tacitus van Kessel-Lo.
Dichtertje en de Bij wouden het niet hebben over muggenziften, mierenneuken, of enig ander dierenleed. Zij vestigden de aandacht op de ontelbare initiatieven die de stad lanceert om bijen bijeen te houden, te redden. Bijen spelen een hoofdrol in de bestuiving en voortplanting van wilde planten en voedselgewassen. De stad wil bijstand leveren en lanceert bijvoorbeeld ontelbare bijzondere bij-vriendelijke initiatieven. Wil meer biodiversiteit in de stad en het leefgebied en het voedselaanbod voor (wilde) (en tamme) bijen en andere bestuivende insecten uitbreiden en verbeteren. De stad moet een grote bijenkorf worden. Laat Honderd Bloemen Bloeien! De afdeling groenbeheer werkt een bijenplan uit. Én een vlinderplan! Tegelijkertijd ondertekent de stad, die een duizendpoot is, een bijencharter en wordt de eerste stadsimker aangesteld.
Wat nog meer tot de verbeelding spreekt is dat de stad, in het kader van 500 jaar Utopia, besloten heeft alle bijenactiviteiten te concentreren op de Cardenbergh. En het project Leuven BE(E) friendly Organic Gardening. Het is bekend: alle bijen spreken Engels! Misschien heeft men dat met u nog niet gecommuniceerd, maar het project heeft een voortreffelijke meter, de “biekesmarraine”, & een dito parrain.
And there is always more paradise in hell than they told us. Want ook hier in het Land van Bier, Melk en Honing, is het telkens Dichtertje de Cardenbergh betreedt alsof een drupje honing op zijn zieltje valt. Keer op keer wordt hij dan ontroerd door de kardoen. De kardoen is een majestueuze distel van wel twee meter hoog. Wollig behaard. Dikke vlezige gegroefde stengels. De bladeren 50 cm lang en 35 breed. De toppen van de bladeren zijn bezet met lange starre gelige doorns, waarmee men sinds de begindagen van begijntjes en lakenwevers de wol kaardde… Meer nog dan door mensen en dieren wordt de geschiedenis van een stad geschreven door haar planten.
En bijtjes.
DIDI DE PARIS 