De stad is eeuwenoud en bruist zoals het tablet in het glas in de hand van Dichtertje in de ochtend, in de ochtend, de zonovergoten ochtend. Grijsgedraaid. En alle verhalen zinderen na (zoals een steen soms warmte afgeeft na zonsondergang). Alles vloeit door elkaar. De beelden, de woorden. & Hoe hij gejankt heeft na die film met Nick Cave. En het album (al dagen in vele huizen dol gedraaid). Verdriet. Van Icarius tot de jongen die op een nacht in de stad van een toren viel. Soms vliegen er engelen boven de stad. Achter de beelden en achter de woorden liggen de Grote Gevoelens die zich onder de mensen verspreiden als communicerende vaten. En wij, we vloeien over, nemen de Dijle in ons op. Van al die tranen vormde zich hier een rivier (ze houdt ons in haar zijarmen).
Soms vormt zich een menigte, zoals een zwerm in het zwerk. Geen mens, geen computer die dat begrijpt. De jaarmarkt doet hem denken aan alle betogingen die ooit door het stadje getrokken zijn. Hij is ervaringsdeskundige. Er waren verboden betogingen, er waren gewelddadige betogingen. Het regende stenen. Of Manneke Pis haalde zijn kanon boven. In weer en wind heeft hij betoogd. Congo, Vietnam, VDB weg ermee, geen 10.000, neen aan de 30 miljard… Massabetogingen met honderdduizenden deelnemers. En ontelbare eenmansbetogingen heeft hij gehouden. Meestal op onmogelijke uren liep hij met gebalde vuisten in zijn zakken binnensmonds te schreeuwen…
Het is niet zo dat betogen vandaag verboden is, het is niet zo dat men u een muilkorf aanmeten wil. Integendeel, geregeld laat men geen middel onbetuigd om de massa’s op te trommelen voor zaken die er werkelijk toe doen: voetbalwedstrijden, rockfestivals en de Jaarmarkt. Is dit nog verantwoord in tijden van dreigingsniveau vier en staat van beleg. Waar blijft de crowd control? Moet men dit soort evenementen niet verbieden? Dat ze thuis blijven! Of hun smartphone kijken. Click, stort & kijk! Kunst (& sport)( & jaarmarkten) zijn de allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie… Betogingen hij heeft ze gezien in alle maten, vormen en ritmes. Sommigen stonden stil, anderen liepen storm, bewogen volgens een vast stramien: twee stappen achteruit, drie vooruit. Andere kronkelden door de stad als een draak op Chinees Nieuwjaar. Sommigen ontaardden, sommigen wierpen vruchten af. Anderen waren een trage wals, zoals de jaarmark.. De stad zonovergoten. En het regent zwangere vrouwen. Men loopt een catwalk van Lust, Dood & Duivel, een stoet van zij die straks geboren worden en zij die straks sterven, en tussen het gewoel en het geroezemoes mengen zich in de massa de vage contouren van overledenen die speciaal voor de gelegenheid nog eens teruggekomen zijn.
Ja, de jaarmarkt is een begingeneriek en een eindgeneriek.
DIDI DE PARIS 