Nooit eerder was de soundtrack zo perfect. De muziek ons op het lijf geschreven. Onze lichamen jeugdig, en bij elke stap in wankel evenwicht, als wij verblind door een stralende zonsopgang tussen auto’s en uitlaatgassen, langs bloemperken en grasvelden vol madeliefjes naar huis – twaalf hoog – strompelden.
DIDI DE PARIS 