OBSCENE JEUGD

Niets heeft zin, en niets doen nog minder. De post is laat vandaag. En er is geen krant. Voor een keer is de schrijver daar gelukkig om. Op het hoekje van de straat klitten jongeren samen. Middagpauze, salamanders in de zon. Sigaretje. Mieke op haar hakjes & Maaike in een mini. Btw, hoe zou het nu eigenlijk zijn met het baby-olifantje? En hoe gaat de Frank dat oppakken nu Simonneke weer zo een scheve schaats gereden heeft? En zouden er vandaag nog schooljongetjes met hun kop in een emmer gehangen worden? Aan die jongeren daar kunnen we het niet vragen. Ze zien er allemaal uit alsof ze pas ontsnapt zijn uit Prison Break. En waarom krijgen we die martelfoto’s van de Amerikanen niet te zien? En hoe zou het nu verder aflopen met de krant? Geen nieuws is goed nieuws! Vandaag vindt ge als serieuze schrijver in de gazet al lang geen hoekske meer om uw ding in kwijt te kunnen. De krant die er vandaag niet is en daar ben je voor één keer blij om. Want weet nu niemand meer hoe dat er tien-twintig-dertig jaar geleden aan toe ging? Aan de jongeren daar moet je het niet vragen. Hun historisch bewustzijn gaat niet verder terug dan 3-4 clips. En aan volwassenen hebt ge ook niks, hun politiek I.Q. ligt beneden hun schoenmaat. Wat ligt de straat er rustig bij op het middaguur. Wat zei Heidegger ook al weer over dat middaguur? Hegel zei dat het ochtendgebed van de filosoof erin moest bestaan dat hij de krant leest. Het is al noen en ge zou voor minder kwaad uw gazet wegsmijten. Geen woorden maar daden. Het woord “sabotage” vindt zijn oorsprong bij de eerste arbeiders die ongeorganiseerd, misschien hebbendie elkaar wel gevonden via Facebook, hun klomp, hun “sabot”, in de machine gooiden, om de boel plat te leggen. We zitten allemaal geprangd tussen videoclips. We zijn een sandwich, slechts voor helft binnengeschrokt, in de middagpauze. Het grootste stuk ervan wordt weggegooid. En er is geen krant vandaag. Hoe moet dat dan als je van plan bent niets meer te schrijven, alleen maar wat dingetjes uit de kranten te knippen en daar dan één grote collage te maken, eentje die tegelijkertijd niets en toch ook weer, zo niet alles, dan toch wel heel veel vertelt? O.K., dan scheuren we vandaag maar wat zever uit het Facebook, en uit de blogs. Ik weet niet of ze kwaad zijn, of gewoon stoer. De jongeren gooien het restant van hun hambuger weg, schoppen tegen een blikje Redbull, kussen hun lief, steken nog een sigaret op, trappen hun brommertje aan, laten de hele zwik nog eens vervaarlijk knallen en rijden dan recht in de zon.