http://www.hln.be/regio/nieuws-uit-leuven/tweeling-lammetjes-geboren-in-kerststal-a2165386/
-
Didi De Paris Zoek de zeven verschillen. -
Didi De Paris Breng allen goud wierook en mirre mee.
-
Stef Huenaerts Waarschijnlijk een onbevlekte ontvangenis… Die duiven blijven een plaag in Leuven -
Didi De Paris Stef Huenaerts, gij heidene! De duiven zijn een probleem? Weet dat deze Bijbelse plaag ons aangedaan wordt door de gemeneriken uit Wijgmaal. Treed echter niet op tegen deze gevleugelde monsters, wan weet dat één van die duiven wel eens de Heilige Geest zou kunnen zijn. & De Heilige Geest is een Prijsbeest!
-
Stef Huenaerts Je kent me goed Didi, maar je kan mij niet verwijten dat ik niet van duiven (lees duifjes, op een bedje van groenten) hou. Wie weet ben ik dus ook al “begeesterd”
[BLACK-OUT]
-
Christ Vanneste De Paris, ’t is welletjes geweest…. idolatrie is niets voor jou.
-
Didi De Paris Christ Vanneste. Het is geen idolatrie. Ik heb drie inspiratiebronnen zonder de welke ik NOOIT tot schrijven zou gekomen zijn:Patti Smith, Raymond Van Het Groenewoud en The Velvet Underground.
-
Wim Verhelst Idolatrie is onwil om op de uitdaging van het mysterie in te gaan. (Frans Kellendonk, 1986) -
Mooi gezegd, Wim Kellendonk!
-
Michel Putteman en toch blijft John Cale een fantastisch componist … Words for the dying – produced by Brian Eno nog eens beluisterd
-
Christ Vanneste OK, the Velvets tot daar aan toe maar Cale, alle verdienstes uit het verleden die er zijn daar gelaten, bakte er niet veel van in Mesen… ik huiver nog bij het denken aan de voorgeprogrammeerde drumpatronen… -
Didi De Paris Michel Putteman.. Words for the dying is idd een meesterwerk. Twee vliegen in één klap. De onovertroffen poëzie van¨Dylan Thomas (Geen poëzie van Hugo Claus zonder Dylan Thomas) The Velvet Underground wekte mijn belangstelling voor de letteren. De literaire referenties zijn schering en inslag. Bovendien een stuk boeiender dan op school. Christ Vanneste, les gouts et les couleurs on ne se discute pas. Ik blijf erbij dat Cale met -hij gebruikt inderdaad naar mijn aanvoelen idd teveel elektronica. En de suite raakte mij ook niet onmiddellijk. Maar het nummer dat vriend Wim Verhelst hier gepost heeft, toont juist aan welk verfijnd talent hier aan het werk is. Ik hoop dat deze suite, samen met de totaal overhoop gegooide versie van “Paris 1919”, als aparte release uitgebracht wordt. The Velvet Underground moesten ook twintig jaar wachten op de erkenning waar ze recht op hadden. Dank Muziekclub 4AD!
DIDI DE PARIS 