BUURTWINKELTJE

Ik koop zoveel mogelijk in de buurt. De bakker, de slager, de kruidenier… Men drinkt toch ook op café en niet in de brouwerij?

Het heeft nooit in de krant gestaan dat mijn krantenwinkel overstag is gegaan. Sinds de krantenwinkel verdwenen is, koop ik mijn krant in de winkel om de hoek. Sinds de bakker sloot, koop ik brood in de winkel om de hoek. Sinds de slager verdween, koop ik vlees in de winkel om de hoek. Elke dag koop ik een boel dingen in de winkel om de hoek. Niet dat het er beter of duurder of slechter of goedkoper is. Het personeel is vriendelijk. Ik ken hen allemaal bij naam, wij roepen elkander na op straat.
Ik hunker naar de tijd toen alles lag te blinken in de vitrines, zoals de meisjes van plezier weleer…
15% gratis, vermeldt de verpakking. Doe mij maar die 15% zeg ik. Ik wil consu-minderen, doe jaarlijks mee aan de Buy Nothing Day. Sommige dagen zit ik gewoon te consu-niksen. Toen ik jong was, en werkelijk arm, kon ik dat weken volhouden.
Ik houd in mijn hand een potje yoghurt MADE IN Rotselaar. Door zestien landen is het gegaan: de kortste weg naar Kessel-Lo. Zulke trajecten dat is geleden sinds de dagen van de Verenigde Oost-Indië Compagnie toen men nog helemaal naar India moest om zout op de patatten te kunnen strooien.
De wegen van de vrije markt zijn werkelijk ondoorgrondelijk. Het winkeltje om de hoek is een mini-supermarkt, houdt het midden tussen een lusthof en de hel. Alles heeft er zijn prijs, en een barcode. Je kan er nu ook al alles zelf inscannen. Je mag ook zelf betalen. Nog even en je mag al die mensen die jij kent bij naam zelf uitwuiven.
Ons leven tussen de barcodes… Democratie laat zich nog het best bevatten als een supermarkt. De mogelijkheden lijken onbeperkt, toch is het altijd van hetzelfde laken een broek. Sommigen zien elk facet van hun leven als een product in de rekken van de supermarkt.
Gelukkig ben ik een grote luiaard, anders trok ik de grens over om op zoek te gaan naar een krant of naar een weekblad. Zo Leuven vriendelijk was voor fietsers, ik sprong op mijn fiets!
Of het elders beter is, weet ik niet. In het Nederlandse plaatsje Herwen hebben dorpsbewoners hun eigen supermarkt opgericht. Men verkoopt er alleen streekproducten en wil vooral sociaal contact… Hoe gaat dat, Hollanders en koopjes? (Test het zelf eens uit op de Bondgenotenlaan.)
Het winkeltje om de hoek blijft een groot mysterie. Een multinationale onderneming die zich speciaal voor mij zo klein maakt als een buurtwinkeltje.
Telkens ik het heb bezocht,
voel ik mij bekocht.