In het putteke van de winter

In het putteke van de winter zag ik een hartverwarmende film. De Proefkonijnen. Uit 1979. Over een dioxineramp in de Antwerpse haven. Met in de hoofdrol een bokser: kan dus niet slecht zijn! Men spreekt er over bazen in de benen schieten (zoals in Italië). Het eindigt met een wilde staking. Pure Eisenstein! De begingeneriek vermeldt als medewerker het ARBEIDERSCOMITÉ VAN RBP.

In de zomer van 1978  kondigde het Antwerpse raffinage bedrijf  RBP aan dat 256  arbeiders hun baan zouden verliezen. De arbeiders gingen onmiddellijk over tot actie: ze blokkeerden de toegang tot het havengebied, sloten de Brusselse Belliardstraat af, en bezetten meer dan een jaar hun fabriek. Het merendeel zagen hun job terug. 

1979 herinner ik mij als de dag van gisteren. Ik zat in mijn kamertje en studeerde net hard genoeg opdat mijn ouders zouden geloven dat ik studeerde. In dikke boeken zocht ik oplossingen, vroeg raad aan de vliegen in de marge. Zachtjes sijpelde de radio de kamer in.

1979 kende een lange aanloop. In Hoboken startte Geneeskunde voor het Volk; ze gingen de strijd aan met de slepende ziekte die men doorgaans omschrijft als de Orde van de Geneesheren, en ageerden tegen de Metallurgie d’Hoboken. Amada, de trotskisten, de anarchisten. Rond de kerncentrales verzamelden zich de eerste groepen vreemde vogels,  en een pastoorke met zijn groene fietsers.Priester Daens in de koers?

De  jaren ’70, het waren andere tijden. 

1979 kende tientallen bedrijfsbezettingen en een golf van spontane stakingen in heel het land. In 1979 ondernam men tientallen pogingen om de productie in eigen beheer, of onder arbeiderscontrole, te plaatsen. In 1979 hadden we zelfs een progressieve krant. In 1979 was alles anders. En zeker op 10 mei, mijn verjaardag. Ik probeerde te achterhalen hoe het verder moest met mij. Al enkele jaren schreef ik gedichten, mislukte gedichten, waarmee ik het podium beklom.  

Plots verhief de radio zijn stem: Louis Paul Boon is dood!

De volgende seconde wist ik eindelijk wat ik wilde.