AFRAID

I’m afraid… De bizarre, zwaarmoedige, Wagneriaanse kichterige poëzie (cfr. Berlin van Lou Reed) van Nico is onverwoestbaar. Raakt niet eens aangetast door de tijd. Heel wat anders dan de memorie van de mensen. Die verwarren het optreden van Nico, eind jaren ’70, in de Hallen van Schaarbeek, voor die gerestaureerd waren met andere optredens. B.v. in AB, of met John Cale in Bozar (waar ik helaas niet bij was), of in Vooruit, of de rommel die Nico bracht in Leuven (heb ik gelukkig niet helemaal tot mij laten doordringen). Die laatste en zielige fase staat beschreven in James Young zijn Songs The never Play on The Radio. De ondertitel spreekt boekdelen “Nico: The Last Bohemian.”