1971 was een onvoorstelbaar belangrijk jaar voor de pop. Ik kocht mijn eerste langspeelplaat. Will Tura n°9. Bij mijn neef had ik dat vaker gehoord. Number 9, number 9, number 9… Will was echt een jongen van bij ons. In 1962 verhuist de familie van Will Tura van De Panne naar het hart van de Witlofstreek, om er zich te vestigen in de schaduw van Slagerij De Paris – men levert aan huis. Die zomer nog noteert Will een inval op een bierviltje en zijn eerste hit met “Eenzaam zonder jou”. Het is vruchtbare grond, of de invloed van het witlof, sindsdien scoorde Will de ene hit na de andere, twee à drie per jaar, 10 jaar na elkaar, meer dan honderd hits.
N°9 was een hip album. Een dozijn nummers, netjes verdeeld over beide kanten van het vinyl. Telkens weer wist Will bij de jongeren een gevoelige snaar te raken. Love is Love is Love. (A2), peace: Vredesvogel (B3), Al Wat Je Lust (B5) en het weemoedige “Aan mijn darling” (B4). Honderd jaar eenzaamheid is de witlofstreek.
Will wilde ons, de jeugd, duidelijk maken dat het niet allemaal maar alleen om de seks draaide. Het was geen kwestie van alleen maar klaar komen! Er kwam ook geloof bij kijken: Alle Wegen Leiden Naar Rome( het openingsnummer) En A4: Hallelujah Een voorloper van Glory halleluja 2000 – een rockopera over Jezus Christus. Even hip als de Ouverture van Tommy, van The Who. B2 behelste het nummer. Waar is De Man. Het had niet mistaan in Jesus Christ Superstar, de rockopera uit 197O. Een jaar eerder was er Hair geweest. Het ging snel. Modes en rages volgden elkaar op. In hels tempo. Het is moeilijk alles te reconstrueren… De black-out is het equivalent van het open einde… De tijd is een zwart gat en jij bent een suikerklontje dat op een maandagochtend oplost in een bakje troost.
DIDI DE PARIS 