THEREMIN BLUES

Pluchen speelgoedaapjes zaten opgesloten in de jukebox.
Hansje liep aan de hand van mama. Ze hadden de bus naar de stad genomen, het spiegelpaleis.
Adembenemende dames met opgestoken haren en pumps op roltrappen die stegen, en adembenemende dames met opgestoken haren en pumps op roltrappen die daalden.
Elke vrouw kon hier zo maar verdwijnen door gewoon tussen de paspoppen te gaan staan. Alles en iedereen had dezelfde schoonheid, en perfectie, als het materiaal waaruit protheses worden gemaakt.
Het was een sprankelend sprookje waarin elk van de jonge vrouwen in één vloeiende Mary Poppins-beweging van op de glanzende pagina’s van “Het Rijk der Vrouw” of “Mimosa” het echte leven kwam binnenwalsen. Lichtvoetig. De boekjes waarin mama elke week bladerde.

Bladzijden uit Emile Zola zijn “Au bonheur des dames”, uit 1884, dwarrelen door zijn hoofd.

De Bimbo-Box was een aquarium. Een kinderhand liet een muntstuk in een gleuf glijden. Van de plastic tunes van het wat amechtige “Puppet on a String” van Sandy Shaw, Eurosongwinaar 1967, schakelde het apiesorkest over op het swingende “Green Onions”van Booker T & The MG’s, toen uit een hoek van het warenhuis kreten opstegen…
Hansje weet niet hoe lang het duurde, evenmin wat er precies gezegd werd. Een bombardement van stemmen. Geroep, gefluister. Speelde dit zich af buiten tijd en ruimte? Hielden de stemmen verband met elkaar? Gingen zij met elkaar in dialoog? Vertrouwd, maar onbegrijpelijk, klonken de stemmen, vertraagd, vervormd. Geluiden, niet uit het heden, en niet uit het verleden. Was hij door een wormgat gevallen? Kortsluiting in tijd en ruimte, geknetter in het jonge hoofdje…
Mama hield hem de hele tijd bij de hand. Ze gloeide.
Hologrammen, wist Hansje, uit een ander millenium.
Zonder dat iemand een muntje ingegooid had waren de aapjes weer gaan spelen. Luider en vuriger dan ooit. Sneller en snelller en sneller.
“Tsjing, tsjing, tsjing! Hoebalala, hoebala, hoebala-hoe! Tsjing, tsjing, tsjing! Hoebalala, hoebala, hoebala-hoe!”
Onzin, herhaald als mantra.
Hansje liet los, keek naar zijn hand. De palm was vuurrood.

Zachtjes klinkt Nick Cave zijn Red Right Hand.