Zacht en langzaam als bomen
in de hemel grijs of blauw
soms zoveel wind vangen
dat ze weer mensen zijn
En algen onder het oppervlak
het water wegwuiven,
dobberen op de uren
en tegen slagregen in
twee futen tot ze eendjes
op de kermis zijn
En de schaduw van een toren
altijd een dag nodig heeft
om over haar stadsdeel
te glijden. Zo gaat het soms
vederlicht
van de ene schouder
naar de ander
woensdag 24 maart 2010
DIDI DE PARIS 
maart 25, 2010 bij 9:15 am
mooi Didi!
maart 25, 2010 bij 10:36 am
Dank je, Liliane.
maart 26, 2010 bij 7:37 am
om te lezen, nog eens te lezen en dan te herlezen… en dan te luisteren, nog eens luisteren en herbeluisteren.
x
maart 26, 2010 bij 7:46 am
Bedankt voor de fijne reactie, Sofie, als de gelegenheid zich een keer voordoet dan zal ik het eens voor je voorlezen. Nu, je nog ongetrouwd bent, durf ik dat nog! (Een trouw is pas helemaal officiëel na het feest.) X