Ik kan mij inbeelden dat veel mensen nog input gestuurd hebben, maar in de wirwar van windhozen zijn postduiven, goede boodschappen en gouden tips blijkbaar verloren gegaan.
LA COMMUNE DE PARIS
Le Petit Malin de Lo… op Weekend: Le bonheur est dans l… | |
Der Elefantenmensch op En dan nu… Kunst! | |
G-spotter op Hotel de Paris… | |
didideparis op Hotel de Paris… | |
Celeb Poet Watcher G… op Hotel de Paris… |
Ik kan mij inbeelden dat veel mensen nog input gestuurd hebben, maar in de wirwar van windhozen zijn postduiven, goede boodschappen en gouden tips blijkbaar verloren gegaan.
This entry was posted on februari 26, 2010 bij 4:59 pm and is filed under Oom Didi weet het zeker.
Tags: de contemporaine wielrennerij
februari 26, 2010 bij 8:49 pm
Nu weet ik eindelijk waar Muse zijn mosterd haalde! Bedankt voor dit stukje culturele opheldering.
februari 28, 2010 bij 4:03 pm
m 🙂 m : mijn treurwilg glim/lacht alweer ’n beetje groen
maart 1, 2010 bij 12:51 pm
Een gedicht over de tijd toen de kippen nog gouden paaseieren legden … (van een gouden tip gesproken!)
maart 4, 2010 bij 8:50 pm
In een mensenleven is de tijd slechts een moment, het bestaan een kontinue stroming, het verstand een zwak nachtpitje, het lichaam een prooi voor wormen, de ziel een onrustige maalstroom, het lot duister en de reputatie twijfelachtig. Je bent toch niet je creativiteit verloren, Didi, al was het afgelopen maanden klote-weer?
maart 4, 2010 bij 11:04 pm
m 🙂 m : Stellavoor!