LENTE: NOTULEN

 Vergaderen daarvan hangt hier zo niet alles dan toch wel zeer veel af. Alsof het leven één lange vergadering is (die we moeten uitzitten of uitstaan). “Het spijt me, mevrouw, het spijt me, meneer, maar daarover kan ik u slechts uitsluitsel geven na onze volgende vergadering. Langs alle kanten wordt er voor ons druk vergaderd, onder ons vergaderd, boven ons vergaderd, over ons, met ons, voor ons, door ons… Vergaderen, vergaderen, vergaderen! Er zijn plenaire vergaderingen. Er zijn algemene vergaderingen. Bijzondere vergaderingen. En er zijn avondvergaderingen. En dan zijn er nog werkvergaderingen. Spoedvergaderingen. Marathonvergaderingen. Allerlei punten die dringend afgewerkt dienen te worden. En dan zijn er nog de varia. En, geloof me, neem er notie van, want ik voel dat ik hier nog het een en ander vergeet, alzo sprak Dichtertje die maandagochtend de vergadering toe. Een punthoofd krijg ik ervan, dacht hij, terwijl hij zich in zeven haasten alweer toewerkte naar een volgende vergadering (16-3-2009, Mechelen, 18u). De vorige vergadering (gisteren, op de taalgrens – vlijmscherp) was hem nog in de kleren gaan zitten. Langs beide kanten van de demarcatielijn waren mannen toegestroomd om te vergaderen over de muur die het land in twee deelde (als een taart op zondag), en wat er daar tegen gedaan kan worden. Ze vergaderden zeer lang; wandelden door de natuur. Overal waar ze voorbij kwamen ontrolde het golvend landschap riante grastapijten (moeilijk te zeggen of die Vlaams of Waals van snit waren). Overal in bos en veld en weide waar de wijze mannen voorbij kwamen bogen dieren deemoedig het hoofd. En langs de kant van de weg staken (Click: )>bloemen< de kop op. En toen die dag uiteindelijk de avond viel – mannen maken plannen, vrouwen willen trouwen – werden de mannen van overal in alle talen opgebeld: komen eten, dedjuu! Zo kwam uiteindelijk ook aan deze vergadering een eind. Zaterdagmiddag had er een familiebijeenkomst plaats gevonden. Dichtertje weet niet of dit ook geclassificeerd moet onder de noemer “vergaderingen”. Het mag dan wel geen echte vergadering geweest zijn, men had er toch ook wel een aanzienlijk aantal punten te bespreken. En ’s avonds was er buurtcinema. Dichtertje aarzelt niet om dit onder te brengen in zijn map ” informele bijeenkomsten”. Goed zo, want hij weet niet of zich moet schamen om de film die hij gezien heeft. Le Scaphandre et le Papillon: over een radikale taalgrens. Dichtertje liet zich helemaal gaan. Mag dat wel? Het was tenslotte een Franse film! Die door de banken overgefinancierde gedrochten verzwelgen doorgaans in violengekwebbel en potten confituur. Wonderschoon vond hij de prent, en in het duister profiteerde Dichtertje ervan om stiekem tranen met tuiten te vergieten. Dat krijg je ervan als je mensen samen zet in de informele sector! En O-bla-di-o-bla-da, heel wat punten dienden te worden besproken, ja toegekend, & harde noten werden gekraakt (tussen de kiezen). En dé vergadering aller vergaderingen was er die week gekomen helemaal aan het einde van de werkweek. Dichtertje voelde zich plots geroepen deel te nemen aan de vergadering van de werkgroep  VBP . Alhoewel de zaak er uitliep tot een marathonvergadering bleef de bijeenkomst tot het bitter einde – en dat blijkt uit de notulen – plenair.