BRIEF AAN EEN JONGEN VAN ‘T STAD

Didi,

Laat me gelijk met de deur in huis vallen: ik hou niet van je boeken.

Maar wat je gister op het afscheid van JMH bracht, heeft me geraakt tot in het diepste mijner vermaledijde cellen. Ik had hem in geen 15 jaar gezien, maar zoals jij hem neerzet: jep, zo kende ik hem. Spreken en speken, lullen en lallen, brullen en lallen. Maar altijd had hij gelijk, of toch bijna (bijna altijd of bijna gelijk)…

Merci, Didi, voor jouw tekst die bijna JMH waardig was. Bijna (en dàt is een compliment). Weet je, ik duik Voyeur op uit een doos op zolder en zal je nog eens lezen (wat moet een mens trouwens anders op een druiligere zondag?).

Humbert Humbert

Dear Dear Mr. Humbert Humbert,

Aangeschreven worden door een personage uit de wereldliteratuur dat is een eer die ondergetekende drager van een schuilnaam niet elke dag te beurt valt! Jouw eerlijkheid en complimenten frapperen mij even fel als Sunday Morning van The Velvet Underground (nog steeds na al die jaren).

 Over mijn eerste reeks boeken ben ik inderdaad zelf niet al te erg tevreden meer… Ik hield niet van mijn werk, niet van mezelf en was dus ook niet in staat van anderen te houden… Ik was bang voor liefde en dood…

Ik hoop dat er ooit nieuw werk van me zal verschijnen en dat moet er dan helemaal anders gaan uitzien. Misschien zal ik ooit de eerste boeken eens herwerkt uitbrengen. Over het huidige uitgeversklimaat maak ik me verder niet al te veel zorgen. Ik denk dat dat voor anderen die mij zijn voorgegaan niet anders was. Ik vrees dat ik het allemaal zelf zal moeten doen. Op dit thema zal ik later in mijn blogs terugkomen. Het is dat wat knaagt aan mij, zoals de stem van JMH die ik maar niet uit mijn oor krijg -het is als water in het oor na het zwemmen – en Kamiel die ik hier voortdurend op zijn fietske – als een dolende ridder – door de straten van Kessel-Lo zie rijden.

Wat kan je doen op een druilerige zondag? Naar The Velvet Underground luisteren, en misschien, Mr. Dear Mister Humbert Humbert, heb jij wel ergens een Lolita om teder te groeten.

En om al die redenen, en omdat mijn dag nu niet meer stuk kan, groet ik je vanop het Kessalonees Hooggebergte heel nederig,

Didi de Paris ,

Tekstiel Baron