HET LOOPT OP WIELTJES

Het is even schrikken. Een spiegel, en in de vitrines allemaal dezelfde fietser op hetzelfde moment vanuit verschillende standpunten weergegeven. Post-moderne versplintering? Of een revival van het kubisme? (Dat we dat nog mogen meemaken!) Joe trapt door. Afijn, dat Chinees madammeke door vorige zaterdag tijdens die fietsbetoging had gelijk: het is ongelofelijk hoeveel fietsers je hier ziet. Verhoudingsgewijs meer dan in Peking. Leuven lijkt nog het meest van al op Peking. Leuven is de Madurodam-versie van Peking. Niet alleen inzake het negeren van elke democratische inspraak, óók het fietsbeleid is hier duidelijk van Chinese makelij. Wij, trotse inwoners van Leuven , en Kessel-Lo, hebben hier geen Lange Muur, maar ongeveer de langste winkelwandelstraat van het westelijk halfrond: de Diestsestraat. ´s Ochtends mag er gefietst. Tot 11 u. In dichte drommen fietsen duizenden kinderen naar school. Pinguïns, mieren, of … ? Je zou verwachten dat je die drommen weer tegenkomt als de school uit is. Maar dat is buiten de waard gerekend. Dan mogen ze er niet door. De kindertjes zouden de verkopers storen… Het is alsof een onzichtbare en toch alomtegenwoordige Grote Roerganger hier overal de tekst opgehangen heeft (alleen zichtbaar vanuit een welbepaald standpunt en bij een specifieke lichtinval): Alle macht aan de winkelwandelstraat! En alsof de duivel ermee gemoeid is klinkt plots Gorki: “De middenstand regeert het land, beter dan ooit tervoren.” Een korte electriciteitspanne volgt. Joe nadert het Provinciaal Recreatiedomein van Kessel-Lo. Ook hier mag er om -zeer geheimzinnige reden- niet worden gefietst. Neen, de kinderen moeten omrijden. Langs de levensgevaarlijke Gemeentestraat. En -ik zal er niet blijven over zeiken en zeuren – maar hebben we nu al een fietsbrug? We hebben er nochtans vorige zaterdag voor betoogd. En het is toch vorige maandag op de gemeenteraadszitting geweest? Dus zou het nu toch al moeten in orde zijn. We vragen toch geen onmogelijke dingen. We hadden een fietsbruggetje, maar dat is in 1999 afgebroken. Mij was het menes hoor. Ik ben dan ook duidelijk een extremist (zoals de burgervader iedereen die probeert zelfstandig na te denken, zo treffend weet te omschrijven). Voor die fietsactie heb ik vorige zaterdag zelfs de begrafenis van het Heksje Lilo laten staan. Dus het móet het echt wel iets opleveren. Ik spring even op mijn fiets om te kijken of die fietsbrug er nu al staat. En anders dan stel ik voor dat we met een aantal mensen een blogje oprichten. Stuur me dingen in, die je over de fietsbrug kwijt wil. Ook kindertekeningen zijn welkom. Die zeggen vaak meer dan verklaringen van politici. Het blogje wordt een stukje cyberspace gecollectiveerd. Een virtueel volkstuintje. Wij trekken terug naar het gemeen. De gemeenschappelijke gronden. Daaraan werken we volgende dagen samen aan werken. Aan de uitbouw van zo een blogje. Daarom verklaar ik de blog plechtig voor –click op dit laatste woord – geopend.