Bitterzoet is het partituur van de straatmuzikant langs de Information Highway in InterNep… Soms was niets anders dan ondankbaarheid zijn loon. Soms was hij blij om een bloem in het veld, een vogel in de lucht, een kind in zijn nek, een vrouw in zijn oog, een wolk… Er ging teveel in hem om… Waarover men niet kan spreken moet men schrijven. Daartoe is hij veroordeeld.
DIDI DE PARIS 
maart 11, 2007 bij 11:30 pm
Of … Daartoe is hij bevoordeeld 🙂
maart 12, 2007 bij 6:52 am
Drie kindertjes heeft Country ‘Cow’ Joe. Alle drie houdt hij hen ver weg van alles wat artistiek is. Kunst is een valkuil waar je niet moet intrappen.
maart 12, 2007 bij 11:22 am
Twee kinderkes heeft Nena. Haar kunstuitingen zijn de meest hartstochtelijke overtuigingsmiddelen om haar kroost wat bij te brengen, of, zoals Herman Gorter reeds meer dan een halve eeuw geleden schreef; ‘De kunst van de nieuwe samenleving (en dus de nieuwe generatie) zal zijn de uiting van vrijheid en geluk met allen’. Ze blijft positief.
De ‘kunstenaar’, als maatschappelijk type en als beroep, zal tegen die tijd ontbreken, want de kunst zal binnen het actieve bereik zijn van ieder individu dat in vrijheid en onafhankelijkheid kan leven. Het beroep ‘kunstenaar’ bestaat niet omdat het geen enkel verband met professionaliteit heeft. ‘Beroepsmatige kunst’ is hoogstens hypocriete kitsch…
Nena brengt creatieve facetten in al haar activiteiten aan, of dat nu huisvrouw of vrijwilligster is, moeder of carrierevrouw is; ze laat zien dat creativiteit een onafscheidelijk bestandeel is voor een leven in vrijheid en onafhankelijkheid in al zijn facetten. Ze maakt eigen films, neemt haar eigen muziek op, schrijft haar eigen teksten, schildert, boetseert, decoreert, fotografeert, acteert en applaudiseert.
Ook het brood wordt zelfstandig verdiend, door gezeefdrukte t-shirts van alternatieve bandjes te verkopen, zodat zij de benzine kunnen betalen, en af en toe een snaar, voor als ze op tour moeten (?). Ook op festivals als Werchter, Pinkpop en Lowlands zijn we niet te missen. Ach ja, een valkuil, dat is het misschien toch wel, maar dankzij die valkuil leeft Nena’s gezinnetje een gelukkig bestaan. Al had ze soms wel gewenst dat ze de kinderen wat anders kon bieden dan choco op de boterham, tweede hands kleding en geleende boeken 😉
Als secundaire arbeidsvoorwaarde is de kunst (is bloggen een kunst?) absoluut niet onaantrekkelijk, toch?
maart 12, 2007 bij 1:42 pm
’t Is een Kunst om met Kunst om te gaan!
Nog een Grotere Kunst is het om met Kunstenaars om te gaan!
Dit maakt je pas tot een Ware Kunstenaar!
Een Ware Kunstenaar,
waarmee anderen dan weer Kunstig dienen mee om te gaan!
… 🙂