Ovuleert u allen gerust naar hartelust, wij kunnen getuigen dat Country ‘Cow’ Joe al jaren dagelijks zijn regels heeft. Nooit had dit enige invloed op zijn gemoed. Wel een beetje kregelig wordt hij als hij leest dat zijn tekst “Vaders en Zonen” geïnterpreteerd wordt als een hunkeren naar een verloren mannenbastion. Die lieden raden we aan de tekst nog eens te lezen. Of neemt u anders – het is tenslotte vrijdagavond – die Toergenjew nog eens ter hand. Dat hebben wij vannacht, nadat wij die tekst gelezen hadden, tenslotte ook gedaan. Wij garanderen u: thuis is Joe helemaal geen macho. Hij strijkt, kookt en wast als de beste! Enige branie moeten wij hem natuurlijk wel nageven als hij daar in zijn keukentje staat worteltjes te schrapen, of de bokes met choco staat te smeren, of op zijn fiets in zeikweer boodschappen doet – daarvan gaat zelfs de king of cool zijn kuif wat slapjes hangen. Tenslotte, bidden wij u ook nog eens na te denken over de volgende vraag: welk dier werd er geslacht toen men in het Oude Athene Dyonisos vereerde? Ach, ach, dórrrrrrst krijgt een mens hiervan. Joe verdient beter: van ons krijgt hij vierentwintig uur vrij in Stadt™ Ville© City®. We gunnen het hem van harte. Noem het gerust “vaderdag in InterNep”. Morgen laten wij hem weer op u los.
Adelijke groet vanwege De Dirruktuur van InterNep, namens Snoopy, Blue, Belle en Principessa. Morgen beter!
DIDI DE PARIS 
maart 9, 2007 bij 7:50 pm
Dat is’t: de nood aan (dagelijkse) regels!
maart 9, 2007 bij 7:52 pm
En pas op: straks krijgt Nena nog concurentie!
maart 9, 2007 bij 7:54 pm
Blue bloed groet 🙂
maart 9, 2007 bij 7:57 pm
ZOEN-offers da’s ’t enige dat ik mij herinner van Dyonisos !
maart 10, 2007 bij 9:16 am
Didi, ik snap dit verhaaltje niet helemaal. Wat nou sabotage!Toergenjew bedrijft veelvuldig maar vreugdeloos genot in en aan zijn literaire werk. Voor Nena is het daarom veel genoegzamer de Bloglit van La Commune “De Paris” te lezen, op welk moment van de dag ook, en ze gaat er dan van uit dat jij je werk, als huisman, blogger, prozadichter, performer etc, dan ook met vreugde doet, en daar geen 24uur voor vrij hoeft te nemen. Nena weet als geen ander hoe fulltime het leven kan zijn…
Het applaus was welgemeend, gezien de subtiele, rake opmerking die ‘Joe’ klaar had voor de ‘autoriteiten’. Nena heeft het overgeschreven voor het geval haar kinderen op haar gaan lijken en ze een antwoord klaar moet hebben…
De hele dag zongen de White Stripes in haar hoofd: I’m thinking about the doorbell ringing, WHEN U GONNA RING IT. Maar een nieuwe verhaaltje kwam er niet.
Dus Didi, geen excuus, geef ons weer een verhaaltje, en vergeet de wensen van je publiek niet;
Groetjes aan Principessa, Blue, Belle en Snoopy en
een knipoog van Stella.
maart 10, 2007 bij 9:25 am
PS:
Dat van Toergenjew meende ik niet echt, maar ja, die Nena hé, is bang voor concurrentie…
maart 10, 2007 bij 11:55 am
@ Stella
‘k begrijp dat ook niet van die “sabotage” ? ’t Leek me eerder “goedbedoeld”. Maar ja, dat wordt niet altijd zo gezien, hé.
En… was het nu net niet die beminnelijk Toergenjew, een man met een edel karakter -een man naar mijn hart trouwens- die zich ook bijzonder kwaad kon maken over kwesties die hem onrechtvaardig voorkwamen én die toendertijd al waarschuwde voor de vrouw die de zelfverzekerde en voor niemand bange man uiteindelijk de baas zou worden?
Maarmss willen/kunnen mannen dit (nog steeds) niet horen?!
maart 11, 2007 bij 9:36 am
Leuke tekst, Didi. Ik vind die scènes uit het vaderleven eigenlijk ontroerend in al hun oncoolheid, neen eigenlijk vind ik ze net cool. x