Police and Thieves

Binnen de korste keren wist Joe zich omsingeld door een roedel veiligheidsagenten. Dit kon alleen het werk zijn van de Teletransfer. Joe zag meteen hoe het zat. De uitvinding van Professor Barabas  had het hele schilderij tot leven gebracht.  Deze jongens meenden het. Ze eisten dat hij er onmiddellijk mee op zou houden. De meute groeide aan. Het werd alsmaar donkerder in de gang onder het centrale station. Misschien tocht het daar nog meer dan in het hart van Country ‘Cow’ Joe?

Ze kwamen uit een schilderij van Rembrandt. Tot voor kort voorzag de samenleving voor dit soort lieden nog respektabele manieren om aan de bak te komen. Bijvoorbeeld als hondenvanger.  Om te camoufleren dat zij uit een ander tijdvak kwamen heeft men hen, conform de noden van deze tijd, voorzien van nieuwe jassen, petjes, pepperspray, handboeien… Tewerkstelling heet dat. Klaar om los te laten op Stadt™ Ville© City®.

Ze werden dreigender. Alsof in Nul Nul Zeven iedereen een sterke aandrang voelde James Bond te zijn. Joe voelde zich teruggeworpen in de tijd. Zoals men ouders nog het best laat bewaken door de kinderen, zo laten grote schurken zich nog het liefst beschermen door kleine boefjes.  Het werd donkerder. Het begon Joe te dagen. De grootste moeite had de schilder gehad  om het gevaarte in beeld te krijgen. Bijna trok het -een lelijke streep – een diagonaal door zijn schilderij. Het waren de eerste kanongeweren, “klovers” of vuurwapens, voorloper van het musket.

In Rembrandts tijd werkte alles anders.  Het uitoefenen van repressie was slechts weggelegd voor welgestelde burgers. Alleen de allerrijksten werden lid van een schutterij, een paramilitaire organisatie, privé-militie. Hand- of voetboogschutters, of trotse bezitters van poepdure “klovers”. Schutterijen oefenden in hun clubgebouwen of “doelen”. Of daar trofeeën aan de muren hingen is niet bekend. Evenmin is geweten uit welk materiaal de lampenkappen waren. Tot de tanden bewapend patrouilleerden ze door de straten, bij nacht en ontij. De cowboys hebben hun roots in de Polders. Ze jaagden op armen. Deze practical shooting clubs opereerden per “rot”: in groepen van zeventien schutters. En het werd nog rotter. Aan het eind van de 16e eeuw had elke Amsterdamse stadswijk een compagnie. Die was onderverdeeld in vier korporaalschappen. Aan het hoofd van elke compagnie stonden een kapitein, en diens plaatsvervangende luitenant. Verder kende elke compagnie een vaandeldrager.

Kijk om je heen en je begrijpt dat de maatschappij behoefte heeft aan goede schutters. Sedert mensenheugenis zijn zij onmisbaar voor de samenleving. Schutterijen lieten zich graag door schilders vereeuwigen in een schuttersstuk. Zo een gun club werd voor het eerst geschilderd in 1529 door Dirck Jacobsz. In 1638 besloot een Amsterdamse schutterscompagnie zich te laten vereeuwigen door Rembrandt van Rijn. Van 1640 tot 1642 schilderde Rembrandt “De compagnie van kapitein Frans Banning Cocq en luitenant Willem van Ruytenburgh maakt zich gereed om uit te marcheren“. 

Rembrandt schilderde er een aardig meisje bij. In andere tijden zou men gewagen van een pin-up? Aan haar ceintuur hing een dode kip. De kippenpoten symboliseerden de “klauweniers” of kloveniers, naar het Franse “coulevrine”. Alles werd tamelijk duister gehouden zodat de schilder met lichteffecten bepaalde details kon accentueren. Door verkleuring werd het nog donkerder en kwam het aan zijn bijnaam de Nachtwacht. De grote Hollandse schilderkunst bestond voor tweederde uit lucht en voor de rest uit water. Bij Rembrandt van Rijn is de hemel ver te zoeken en komt ongeveer evenveel water voor als in de Sahara.  Hij schilderde de Gouden Eeuw als een film-noir. 

Hun ogen gloeiden. In hun pupillen zag je flarden. CSI:NY, Line of Fire, Sky Cops, Without A Trace, Spoorloos verdwenen, CSI, The Inside, NYPD Blue (maan-dins-woens- en donderdag) , Judge Judy, Taggart… Godganse televisiegidsen flikkerden op…  Midsomer Murders, 24, Judge John Deed, Poirot, Keyzer & De Boer, Cops (maan-dins-woens- en donderdag), The Sopranos, Trial and Retribution IX, Flikken, The Practice, De Rechters, Prison Break, CSI: Miami… Het team moest dringend ingezet worden aan het thuisfront waar een nieuwe stevige dosis van het streng beeldregime op hen wachtte.

Een belegerd man is er drie waard. Joe gebaarde eerst alsof hij hen niet zag. Hij ging gewoon verder met het uitdelen van vlugschriften. “Pamfletten horen hier niet thuis. Ze komen overal terecht. Dat is niet hygiënisch”. 

Elke dag worden Belle, Blue en Snoopy en honderden andere schoolkinderen op diezelfde plaats overstelpt met tonnen gratis chips, frisdrank, etc. Laatst kregen ze allemaal een grote pot spaghettisaus mee. Allemaal erg hygiënisch! Met de rest van de pamfletten onder de arm nam hij afscheid. Joe dacht aan Rembrandt en aan de vele leuke prentjes die hij gemaakt had. Erg leerzaam. Op “De anatomieles van dr. Nicolaes Tulp” was het lijk nog vers. Iemand die terechtgesteld was omdat hij een jas had gestolen. Erg hygiënisch, hoor, elkanders jas dragen!