I Fought The Law (The Law Won)

Kessel-Lo, 19 januari ’07

Zeer Gewaardeerde Mevrouw EVE,

Heden spreekt tot U Didi de Paris in zijn hoedanigheid als raadsman van Country ‘Cow’ Joe. In Uw terecht betoog van gisteren tegen Joe zijn stukje met als onbetamelijke titel “Fuck All Poetry” kan men niets anders onderscheiden dan waarheid.

By the way, Joe zijn onbezonnen actie gisteren heeft een storm losgeweekt zoals we die maar zelden meemaken. Dertig doden op het continent alleen al! Natuurlijk heeft hij weer gehandeld in een vlaag. Gehuwd met Principessa, vader van Belle, Blue en Snoopy. Van iemand in zijn positie en met zijn verantwoordelijkheden hadden we een meer verantwoorde reactie verwacht.

Zijn ondoordachte handelen was een grove schending van de fictionaliteit van zijn blog. Fictie en waarheid moeten van elkander gescheiden worden. Met veel prikkeldraad eromheen, zoals men die plaatst rond een gesloten centrum. Het zal niet makkelijk zijn hem weer op het juiste poëticale pad te krijgen!

Het is niet zo dat mijn cliënt afstand neemt van het door hem gemaakte statement. Hij had er gewoon een overgenomen van actievoerders. Natuurlijk begrijp ik dat de dingen misschien nooit zijn wat ze op het eerste zicht lijken te zijn. Misschien zijn er in het verhaal wel dingen die niet kloppen. Evenmin is het niet onmogelijk dat er politiek gekonkel meespeelt… Dat is allemaal het laatste van zijn zorgen… Evenmin heeft hij pasklare oplossingen. “Ik ben geen politicus, econoom, jurist of whatever. Ik ben een kunstenaar. .” Zo redeneert Joe, begrijpt u.  Verstandige mensen zoals u en ik zijn ons er ten volle bewust van dat het sentiment geen basis is om een maatschappij te regelen… Als er ooit, zoals de Griekse wijsheer Plato voor ogen had, een kunstenaar de hoogste macht wordt in dit land, dan, dat geef ik je op een blaadje, zal Joe de eerste zijn om zo snel mogelijk zijn biezen te pakken. Wellicht zal hij dan zelf een sans-papier zijn! …

Sta mij toe, beste mevrouw, om dit schrijven te besluiten met een persoonlijke noot… Wellicht reageert U zelf ook een beetje te emotioneel… Mogelijk schuilt er ook diep in Uw hartje een kunstenaar…. Artiesten zijn er volgens mij niet om wie of wat naar de mond te praten, of te beamen. Dat soort volk, Mevrouw, dient om ons te amuseren, grappen te maken, aan te klagen, mensen zoals u en ik, op het verkeerde been te zetten… Samengevat: het denken scherp te houden. Ik denk dat Joe dit statement in de eerste plaats gemaakt heeft uit niets anders dan uit verontwaardiging. Woede & Verdriet. Hij heeft een moeilijke jeugd gehad, is opgegroeid in Steenokkerzeel en zelf heeft hij twee jaar en half met politieke vluchtelingen gewerkt. Hij heeft gezien hoe men die vreemde lieden opsloot, in een regime erger dan in een gevangenis… ergens begrijp ik Joe (in al zijn onbezonnenheid ) wel een beetje. Wat hadden die arme sloebers gedaan dan gewoon een beter bestaan te zoeken? Voor zichzelf? Voor hun partner? Voor hun kinderen? Vergeef me mijn demarche, (enkele dagen geleden schreef Joe hier op deze eigenste blog dat elke demarche een verkeerde stap is). Mevrouw, ik raad je aan zelf eens een kijkje te gaan nemen in 127 bis.

Kijkt u de daar aanwezige kindertjes eens recht in hun oogjes.

Soit. Om de gevolgen van zijn reality hacken weer goed te maken heeft Joe gevraagd vrijwilligerswerk te mogen doen. In StadtÔ VilleÓ CityÒ stelt men sinds jaar en dag een equipe vrij, ook in Nul Nul Zeven, om op “illegalen” te jagen. Joe zal met hen mee op pad gaan.

Meester Didi de Paris

(namens mijn cliënt Country ‘Cow’ Joe)