Goldenes Spielzeug, Deutsch Amerikanische Freundschaft

(Beeld: Sea Clouds, olie op doek, 2001, Juan Maria Bollé)

Al diegenen die zich op dit moment hoog boven de grond bevinden zeg ik… Ik kijk achter mij. Het vliegtuig gevuld met mensen… Ze prevelen… Nu het jaar pijlsnel naar zijn einde loopt proberen ze het vooralsnog in vorm te brengen. Gelukkig heb ik niet alle films gemist. “Capote”zag ik, op aanraden van mijn zoon, die een even grote filmgek is als zijn vader. Onze gids en reisgezel, Paul van Ostaijen, zei het al in 1921: “U zal veel worden vergeven/ want/ gij hebt veel films gezien/(…)

Hoog in de wolken hoort men het duidelijk. Alle stemmen die ooit tot ons gesproken hebben… 

Kinderen kennen nooit de hele dierengaard. In het begin weten ze niet eens dat papa een nachtdier is. Kinderen duiken in de dag, zoals in een rimpeloos, voorlopig nog onbevolkt zwembad. Een tijd lang begon mijn jongste elke dag met een vrolijk kristalhelder zangerig stemmetje: Papàààààà! Ik heb goeie wakker. En de oudste die kwam trippeltrappel haar bedje uit om op mijn buik te komen springen. Bij voorkeur als ik een nachtje was gaan stappen. 

Mijn wolkjes van kindertjes… Tuxedomoon “zongen” het ook al: No tears for the creatures of the night.