When I’m Drivin’ in My Car (And That Man Comes on the Radio)

In de gekerststalliniseerde dagen nemen de zaken soms een vreemde wending. Net toen de radio overschakelde op “Upside Down”, oorspronkelijk van de suprême Diana Ross, maar in de versie van Patrica Paaye –het poldermodel van Donna Summer – die op haar beurt vaak verward wordt met Condoleezza Rice – kantelde de auto.

De VW lag op zijn kop. Van de weg af, het zand in. Een insect. Pootjes in het luchtledige trappelend. De radio vervolgde zijn weg. I see the stars come out of the sky. Eén oog viel op de achterbank. “Orphans”, de nieuwe van Tom Waits, een CD-box. Alleen de geoefende blik kon hem herkennen. Neen, de hoes was niet slecht, niet slechter dan de whisky. Integendeel. Al moet een mens, eerst alle nostalgie van zijn lichaam schrapen, diep ademhalen en dan zeggen dat… Natuurlijk had een ouwe vinylhoes meer armslag, meer om het lijf dan een CD, om over iPod maar te zwijgen…

Nog even en de woestijn werd weer wakker. De zon, de cactussen, de gieren. I stay under glass. I look through my window so bright. Op het album zat een gigantische promosticker. Een kanjer. Je zag amper de CD eronder. De zanger zag je al helemaal niet. Het was een pleister, een schoonheidsvlek. Een omen. Hoe meer we hebben, hoe minder we in handen hebben, hoe minder het om het lijf heeft – Ons leven, jaja, vroeger was het beter. Nooit gedacht. Een mens schrikt van zichzelf als hij beseft dat hij dat zit te denken. Oorlogen en brandstapels. Vroeger was het beter! Singin’ la la la la la-la-la la. La la la la la-la-la la. La la la la la-la-la la la-la