Hoe konden wij, simpele toeristen, zeggen wie dat flesje had achtergelaten? Er zat geen etiket meer op. Het konden evengoed Duitsers geweest zijn die het hier achterlieten. In de jaren ’30 produceerde Coca-Cola speciaal voor de Duitse markt 25cl flesjes met een swastika op. En dat is het laatste wat we hebben gehoord over de handelsactiviteiten in gindse contreien. Vandaag heeft de frisdrank nog dezelfde kleuren als de partij die er toen de plak zwaaide.
Maar dat zegt niets… In de jaren ’20 circuleerden in Amerika koperen Coca Cola-flessen-openers. Het handvat had de vorm van een prachtig gedesigned hakenkruis. Op een been stond ‘Drink Coca-Cola’, daarnaast ‘5ct’. In die dagen was de swastika nog een oosters vruchtbaarheidssymbool, een geluksbrengertje.
En diep in mij klotste ‘The Beach’ van New Order.
De bries blies de laatste tonen uit mijn hoofd.
Elke gedachte was een pluisje dat van de paardebloem opsteeg in het zwerk…
DIDI DE PARIS 
december 13, 2006 bij 12:43 pm
Eerst de kerstman hypen en dan swastika’s op hun flessen zetten. Rare jongens, die coca-colagasten.
december 13, 2006 bij 1:31 pm
Dus geloof me: te mijden goedje!
december 13, 2006 bij 1:32 pm
Overal vind je het, tot in het diepste regenwoud van Afrika … soms wel handig.
december 13, 2006 bij 2:11 pm
The Gods Must Be Crazy.
december 13, 2006 bij 6:46 pm
Je ontsteelt me de woorden uit de mond.
december 14, 2006 bij 2:15 pm
Chic, hoe die heel verschillende verhalen in elkaar vloeien en de lezer (mij toch) overspoelen met mooie woordsculpturen.
But the fairy-tale has finished. It is low tide. When the next flow comes?
december 18, 2006 bij 12:19 pm
Ten andere Didi, uiteraard laat ik mijn coca-cola er niet voor staan! De Kerstman, daarentegen, die negeer ik straal!!!