Beach 2

(La Sirène et la perruche, olie op doek, Juan Maria Bollé )

Wij waren daar omdat we wilden vergeten. Bush omdat hij onder geen beding vergeten wil worden. We waren er omdat ik zonodig nog eens verjaren moest. Er komt een leeftijd waarop men dat niet meer doet en pleine publique. Normandië als olifantenkerkhof. Kastelen in de wolken en in het zand. Onnavolgbare patronen. Keien. Zeewieren. In ons kielzog de meeuwen en de kinderen. Zij ontdekten iets dat glinsterde en in de bodem stak. ‘Van de Apenplaneet’, zei de een. ‘Harry Potter en de Steen der Wijzen’, zei de ander. De oudste zei ‘Een bom!’.

Mijn vrouw, mijn edelhert, wij zijn terminators, T-1.000’s, altijd morphend, voortdurend op onze hoede voor de valstrikken van de tijd. Zij is als de zee, ik er raak nooit op uitgekeken. De schelp waarin ik de zee hoor. Mijn misthoorn, mijn kinkhoorn, fabeldier, strik me, 1001 nachten na elkaar, in je netten. Liefde is de perfecte schuilkelder tegen de grote boze buitenwereld. Tijdens de laatste uren in zijn Berlijnse bunker trad Adolf Hitler nog in het huwelijk. De Amerikaanse president Franklin Roosevelt was even lang aan de macht als Hitler, van 1933 tot 1945. Ondanks herhaaldelijke waarschuwingen liet Roosevelt het bombardement op Pearl Harborg rustig gebeuren. Het was de vonk die nodig was om het tot dan overwegend pro-nazi Amerika te betrekken in W.O.II. Op 30 april 1939 gaf Franklin D. Roosevelt n.a.v. de opening van de wereldtentoonstelling te New York als eerste president een televisietoespraak.

(…/…)

Omaha 2

Niet zo lang geleden liepen ook wij op het strand in Colleville-sur-Mer. Tussen flarden Jane Champions ‘The Piano’, Moby Dick, Simbad de Zeeman en Lord Jim… Of de melancholie zoals die verstoven ligt in het vinyl ter hoogte van ‘See The Sky About to Rain’ op ‘On the Beach’ van Neil Young – Een release uit 1974. Uit ‘73 was ‘On Some Faraway Beach’ van Eno. Nog voor de cijfers ons verder beroezden, hoorden wij tussen het beuken van de golven door het zachte ‘The Sinking Of The Titanic’ van Gabin Bryars opborrelen.

Met opgeheven hoofd liepen wij langs de zee. Het zwerk heeft nog niets van zijn grandeur ingeboet. Waarom moet heel de wereld voortdurend bewegen? Waarom kunnen wij niet gewoon naast elkaar staan en afwachten tot onze wortels en takken in elkaar verstrengelen, en met elkaar vergroeien? Ik kijk naar de kust en weet dat er storm op komst is. Soms giert en brult de passie boven de branding uit. Afrodite, Sneeuwwitje, Sirene, Lorelei… And what shall we do with a drunken sailor? (Earl-aye in da morning)

(…/…)