Ook bestaat er, als een wijdverspreide plaag, een kwaadaardige mutatie, literatuur als broedhaard voor kneuterigheid, drager van virulente reactionaire boodschappen – Ze sijpelen in de hoofden, vormen stalactieten. Dit soort literatuur boeit mij altijd op dezelfde manier: na twee zinnen beland ik in R.E.M.-fase 3.
Kiezen voor schrijven is defaitisme pareren – Verzet is zinloos. Alles is al een keer gezegd. Waar kan je tegenwoordig nog mee choqueren ? Er zijn teveel dingen om verontwaardigd over te zijn. Je kan onmogelijk naar elke betoging gaan. Het is dweilen met de kraan open; de oceaan leegscheppen met een schelp… En toch wordt je niet overwoekerd door moedeloosheid. Verzet ga je zien als zingeving aan het bestaan. Je vecht altijd tegen dezelfde (onzichtbare) krachten. Je bent een alchemist. Elke dag schrijf je een nieuw pamflet. .. Elke dag in een andere vorm. Mentale origami. Animeren en reanimeren. Pas helemaal aan het eind mag de lezer/toehoorder doorhebben dat het een pamflet is. Een uitnodiging om na te denken, standpunt in te nemen, over te gaan tot verandering, of tot actie…
Altijd in voor een verzetje, groet ik.
DIDI DE PARIS 