Ruw, heet en vurig spreekt de tong.
Het is één lange aaneenschakeling van zwakke momenten… Een mens maakt lijstjes op om zo zorgvuldig mogelijk aankopen te doen om bij thuiskomst altijd te moeten constateren dat er weer een hoop rommel gekocht werd die men niet nodig had. Beursgenoteerde speculatie op zwakke momenten, daar draait het om. Lucht wordt opgewarmd, gaat sneller en sneller draaien, tot ook vandaag de aarde weer om haar as gedraaid is, met de charme en de grandeur van een overjaarse ballerina.
Het brandt op mijn tong. Al een hele tijd moet ik de neiging onderdrukken om over Stanley Kubrick te praten. Op dit moment loopt er ergens een grote Kubrick-tentoonstelling. Gelijk met mijn vreugde voel ik een diepe ontgoocheling. Je weet het, men promoot iets, zet iets in de spotlights, over-promoot het, en het brandt op.
Kubrick is altijd een van mijn lievelingscineasten. Ik had er al een film van gezien nog voor ik de man kende.
Op het puntje van mijn tong ligt de vrees dat men dit alles zal platwalsen en dat mijn liefde weer voor onbepaalde tijd bekoeld is.
En dan duikt – even groots als een planeet die een pirouette maakt, of een walvis die zijn jong roept duizend mijlen hiervan, of een foetus die zich wentelt in behaaglijke vruchtwater, of de geheim agent die na jaren in zijn bed een vrouw vindt van kop tot teen bedekt met goud – de vraag op:
Kan men vandaag nog van iets houden?
DIDI DE PARIS 
november 30, 2006 bij 10:28 am
Mag men vandaag nog van iets houden?
november 30, 2006 bij 10:37 am
Zo kan je het natuurlijk ook stellen, dinzzz.
november 30, 2006 bij 12:53 pm
Didi, je schrijfstijl … Sex and The City!
Carrie !
Ik vind wel dat je sombree dingen zegt over de Kubrick-expositie, die mede dank zij de man’s echtgenote tot stand kwam. In plaats daarvan moet je blij zijn dat ons kleine landje dankzij het – Gentse Filmfestival – deze expositie binnenhaalde.
Bekijk het zo : het is niet omdat je voor je opa een feest organiseert dat je hem daarna niet meer graag zult zien.
Of om het met de woorden van Yoko Ono te zeggen : YES! Je mag van iets houden, hoewel het in dit enige leven belangrijker is van iémand te houden: morgen is het wereldaidsdag.
november 30, 2006 bij 12:56 pm
Didi, de vergelijking met Carrie is een compliment he. (Er zijn nogal wat venten die vergelijkbaar met vrouwen niet waarderen, vandaar de uitleg) !
november 30, 2006 bij 1:26 pm
Beste Els,
waarom zou ik complimenteuse vergelijkingen met vrouwen niet appreciëren?
Wat je eerste reactie betreft. Haast elk facet van ons bestaan wordt aangetast door “vermarkting. Ik ervaar alles zeer dubbel. De dingen waarvan een mens geniet roepen altijd een boel vraagtekens op. In deze tekst bedoel ik natuurlijk ook dat het media geweld iets kan doodknuffelen, ofwel zoveel marktwaarde geeft, dat het uiteindelijk voor niemand nog belang heeft.
november 30, 2006 bij 2:15 pm
1) Was meer algemeen bedoeld.
2) Hm..men moet daar mild in zijn. Ook Kubrick zelf was een zakenman. Dat maakte zijn producten niet minder waardevol.
november 30, 2006 bij 2:41 pm
Natuurlijk gaat het niet om de kunstenaar. Integendeel, ik heb groot respect voor mensen zoals Tom Lanoye die perfect de kunst verstaan om te creëren en daarnaast goede zakenlui zijn (zoals o.a. ook Kubrick dat was). Het gaat erom dat de markt alles devalueert tot ordinair consumptievoer, waar slechts enkelen hun zakken aan vullen. Wellicht, beste mevrouw, stel ik het allemaal een beetje te extreem. Mijn reactie is allerminst ingegeven door elitarisme, het is veeleer dat ik wil reageren tegen de markt die alles banaliseert. De markt wil altijd venrieuwing. Integriteit, of moraliteit, zijn hier bijzaak.
november 30, 2006 bij 4:58 pm
Inderdaad, je zou ook kunnen stellen:
“Kan men vandaag nog iets koesteren?”
of
“Kan men vandaag nog intiem zijn?”
want al te vaak wordt iets dat je ‘koestert’ of waarmee je ‘intiem’ bent, als banaal gemeengoed te grabbel gegooid met als doel er een massaproduct van te maken en verliest het juist daardoor zijn ‘sacrale’ waarde.
november 30, 2006 bij 7:14 pm
Als we kunnen mediteren over het verlangen, het genieten, het behoud van de autenticiteit etc, dan is het fijn om te zien dat dit soort denkoefeningen -“normaliter” weggelegd voor/gedomineerd door/ de academische wereld- de poëtica onmiddellijk een zeer politieke dimensie geeft.